هرگز توانایی ها و ناتوانی های کودک و یا نوجوان خود را با سایرین دیگر مقایسه نکنید، زیرا که مجموعه عواملی که موجب شکل گیری رفتار یک کودک می شود با کودک دیگر متفاوت است. گاهی اوقات والدین زمان خودشان را با زمان فرزندشان مقایسه می کنند و اظهار می دارند :وقتی من بچه بودم ، […]
هرگز توانایی ها و ناتوانی های کودک و یا نوجوان خود را با سایرین دیگر مقایسه نکنید، زیرا که مجموعه عواملی که موجب شکل گیری رفتار یک کودک می شود با کودک دیگر متفاوت است. گاهی اوقات والدین زمان خودشان را با زمان فرزندشان مقایسه می کنند و اظهار می دارند :وقتی من بچه بودم ، هرگز این کار را نمی کردم!یا زمانی که من در سن شما بودم،همیشه این طور عمل می کردم بدیهی است ما اجازه نداریم خود و زمان خود را با فرزند و زمان او مقایسه کنیم.
به دیگر سخن، مقایسه کردن کودک یعنی نادیده گرفتن اصل تفاوت های فردی، یعنی خجالت دادن کودک و تحقیر کردن او. بنابراین توصیه می شود در صورت لزوم کودک را با خودش مقایسه کنید. این مقایسه باید بر اساس توانایی های کودک در فضایی صمیمی و محرمانه صورت گیرد و بدانید علی رغم وجود شباهت ها میان کودکان، هیچ کودکی به طور مطلق شبیه کودک دیگر نیست. اصولا چرا کودکی را با کودک دیگر مقایسه می کنید؟ هدف شما چیست؟ می خواهید به چه نتیجه ای برسید؟ بنابراین، هرگز کودک را با کودک دیگر مقایسه نکنید بلکه با خودش و وضعیت قبلی و کنونی او مقایسه کنید.
والدین باید از مقایسه نوجوان خود با همنوعش خودداری کنند. چرا که در این گونه موارد، نوجوان به سمت رفتاری لجبازانه سوق داده می شود یا منجر به آسیب دیدن اعتماد به نفس نوجوان می شود. در این گونه مواقع باید به چند توصیه مهم توجه کنید:
- گام اول
از گفتن موضوعات کلی به فرزندتان خودداری کنید؛ مثلاا گر لباس هایش را روی زمین پخش می کند با جملاتی مانند «مرتب باش» او را مورد خطاب قرار ندهید. سعی کنید از جملاتی مانند «چون لباس هایت را جمع نمی کنی، پس آدم نامرتبی هستی» استفاده کنید و…
- گام دوم
به نوجوان خود، انتظارات خودتان را از او و نحوه انجام و عوارض مثبت و منفی آن ها را گوشزد کنید.
- گام سوم
رفتارهای خوب نوجوان تان را مورد تشویق قرار دهید و رفتارهای بدنش را به او گوشزد و او را تشویق به اصلاح آن ها کنید.
- گام چهارم
تا زمانی که انتخاب رفتار مناسب از سوی نوجوان تان نیازمند پشتیبانی است، از کمک به او دریغ نکنید و او را به درپیش گرفتن تدریجی انجام الگوهای صحیح رفتاری تشویق کنید.
- گام پنجم
از جنگیدن با رفتارهای نامناسب نوجوان تان به شدت پرهیز کنید.
- گام ششم
همیشه در صحنه حاضر باشید. یعنی همیشه در کنار او باشید و با نیازها و خواسته های او همراه بوده و نظارت مستمر داشته باشید.
- گام هفتم
اگر رفتار ناپسندی در گذشته انجام داده، مرتب آن رفتار را به روی او نیاورید و یادآوری نکنید.
نویسنده این مطلب :
