قلدری چیست؟

قلدری یعنی آزار عمدی فیزیکی، کلامی یا روانی دیگری. اگر دخالت نکنید و وارد عمل نشوید وقتی بزرگ‌تر می‌شوند به فردی کاملا زورگو تبدیل می‌شوند.

بیشتر کودکان گاهی از سوی یکی از وابستگان یا یکی از دوستان شان مورد تمسخر و آزار قرار می گیرند. بیشتر این شوخی ها و اذیت ها اگر همراه با شوخی و در فضایی دوستانه و دو طرفه باشند، زیانی ندارند. اما هنگامی که اذیت کردن دائمی، خشونت بار و نفرت آمیز باشد، قلدری به شمار می رود و باید از آن جلوگیری کرد.

 

قلدری می تواند به شکل: ضربه زدن، هل دادن، لقب توهین آمیز دادن، تهدید و تمسخر دیگران برای گرفتن اجباری پول یا گرفتن وسایل با ارزش آن ها. بعضی از کودکان با نادیده گرفتن و ساختن شایعات بی اساس در مورد افراد دیگر، به قلدری و آزار آن ها می پردازند. بعضی دیگر نیز از تمامی روش های ممکن برای مسخره کردن دیگران و آسیب رساندن به احساسات آن ها استفاده می کنند.

 

قلدری باید جدی گرفته شود. نباید آن را مسئله ای فرض کرد که کودکان باید در مقابل آن مقاوم شوند. تاثیرات نامطلوب قلدری می تواند بسیار جدی باشد و عزت نفس و روابط اجتماعی کودک را در آینده تحت تاثیر قرار دهد. در شرایط حاد، امکان دارد قلدری سبب بروز اتفاقاتی جدی همچون فرار از مدرسه شود.

 

قلدری، آزار عمدی فیزیکی، کلامی یا روانی فردی دیگر است. گاهی والدین بسیار آرام و خونسرد از قلدری و برخی رفتارهای فرزند خود بسیار تعجب می کنند. چنین والدینی اغلب تصور می کنند که فرزندشان نمی تواند با همسالان خود کنار بیاید و راه های برقراری ارتباط صحیح با بچه های دیگر را بلد نیست.

 

به عنوان مثال فرزند آن ها در واکنش به نزدیک شدن یک کودک دیگر جیغ می کشد، موهایش را می کشد، او را هل می دهد و یا می زند. این رفتارها برای والدینی که نحوه صحیح برخورد با وی را نمی دانند، بسیار نگران کننده است. همه کودکان تا حدی در دوران رشد و تکامل خود نسبت به دیگران رفتارهای تهاجمی بروز می دهند. کودکان نو پا به طور مداوم علت و معلول پدیده‌ها را امتحان می‌کنند.

 

کودکی که چشم خرس عروسکی اش را درمی آورد، می خواهد همین کار را با کودک دیگری بکند! کودکان نمی دانند قدرت خود را چگونه باید کنترل کنند و حتی با آن چه کنند. آن ها توان درک «علت و معلول» و توان درک «درد» دیگران را ندارند. پس نمی دانند که با این کار آن ها به دوستان و اطرافیان خود صدمه می زنند. بعضی کودکان آرام و ساکت می نشینند و برخی پرتحرک تر و فعال تر هستند و همین بچه ها هم بیشتر به تهاجم به سایر کودکان گرایش دارند.

 

اگر دخالت نکنید و وارد عمل نشوید وقتی بزرگ‌تر می‌شوند به فردی کاملا زورگو تبدیل می‌شوند چون راه دیگری برای رفع احتیاجات خود پیدا نمی‌کنند. کودک باید در طول زمان کودک یاد بگیرد که خودش را کنترل کند و همبازی خوبی برای سایر بچه ها باشد. بنابراین درست نیست که بنشینید تا کودکان‌تان هر کار که می‌خواهند انجام بدهند. والدین می توانند کودک فعال خود را مدیریت کنند و مهارت های مورد نیازش را به وی آموزش دهند. این نکته ها شاید به بسیاری از والدین کمک کند که بتوانند کودک خود را در مواقع قلدری بهتر مدیریت و کنترل کنند.

 

 

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما