محرومیت زمان مند یکی از روش های تربیتی است که والدین می توانند از آن برای تغییر رفتارهای نامناسب فرزندان خود استفاده کنند. محرومیت زمان مند، یعنی گذاشتن کودک در یک مکان کسل کننده و ملال آور بلافاصله پس از این که رفتار بدی را از خود نشان می دهد. کودک تا زمانی که زنگ ساعت یا زمان سنج پایان زمان محرومیت او را نشان می دهد، باید در آنجا بماند. مدت زمان قرار گرفتن کودک در محرومیت زمان مند، یک دقیقه به ازای هر سال سن او است.

محرومیت زمان مند به معنای محروم کردن کودک از پاداش ها، تقویت ها، توجه و فعالیت های جالب برای اوست. شما سریعاً کودکتان را از تقویت یا موقعیت لذت بخشی که سوء رفتار در آن موقعیت بروز کرده است دور ساخته و او را در یک مکان ساکت و کسل کننده که اصلاً برای او تقویت کننده یا لذت بخش نیست قرار می دهید. با قرار دادن کودک در در محرویت زمان مند، مانع از آن می شوید که او توجه و سایر پاداش ها را به دنبال رفتار نامطلوبش دریافت نماید.

روش تربیتی محرومیت زمان مند، دو هدف را دنبال می کند. هدف فوری عبارت است از توقف سریع رفتار مشکل ساز و هدف بلند مدت هم کمک به کودک برای دستیابی به خود انضباطی است. مزایای استفاده از روش محرومیت زمان مند:

• محرومیت زمان مند بسیاری از انواع رفتارهای بد را سریعاً تضعیف می کند.
• محرومیت زمان بند به متوقف شدن دائمی برخی از سوء رفتارها کمک می کند، سپس رفتارهای بهبود یافته جایگزین آن ها می شوند.
• یادگیری استفاده از این روش برای والدین آسان است.
• والدین گزارش می کنند که آن ها احساس خشم و ناراحتی کمتری را تجربه می کنند، زیرا طرح موثری در اختیار دارند.
• والدین یک الگوی منطقی و غیر پرخاشگر برای کودکانشان هستند.
• رابطه والد- فرزندی به دنبال استفاده از روش محرمیت زمان مند با سرعت به حالت عادی باز می گردد.

روش محرومیت زمان مند در اصلاح رفتارهای بد مؤثر است، زیرا کودکان از آن متنفر هستند. بسیاری از کودکان، ترجیح می‌دهند که کتک بخورند و یا به‌شدت سرزنش شوند تا اینکه هرچند برای مدتی کوتاه با محرومیت زمان مند مواجه شوند. کودکان محرومیت زمان مند را دوست ندارند، زیرا سبب می‌شود که آن‌ها تعدادی از فقدان‌های فوری را هرچند به‌ صورت مختصر و خفیف، تجربه نمایند. کودکان هنگامی‌که در محرومیت زمان مند قرار می‌گیرند، توجه خانواده را از دست می‌دهند. آن‌ها آزادی برای بازی کردن با اسباب‌بازی‌ها و شرکت در فعالیت‌های جذاب را هم ازدست‌رفته می‌بینند.

از آن جایی‌که روش محرومیت زمان مند، فوری و قاطع است، کودکان از امکان کمتری برای اجتناب کردن از آن برخوردارند. معمولاً کودک شما در زمان فرستاده شدن به محرومیت زمان مند و در طول زمان محرومیت نسبت به شما برافروخته است. به‌ طور معمول، این آزردگی، پس از اتمام زمان محرومیت، به‌ سرعت از بین می‌رود.

هم کودکان و هم بزرگسالان در مقابل تغییر رفتارشان از خود مقاومت نشان می‌دهند. کودکان دوست ندارند که رفتار مشکل‌آفرین خود را متوقف سازند. با این‌ وجود، در صورتی‌ که آن‌ها این رفتارهای دشوار را ادامه دهند، آن‌ها به‌طور مکرر با محرومیت‌های زمان مند مواجه می‌شوند. درنتیجه، آن‌ ها کنار گذاشتن این رفتارهای دشوار را آسان‌تر می‌یابند.

سپس کودکان راه‌های مختلف را برای برآوردن نیازهایشان مورد بررسی قرار می‌دهند. هنگامی‌که این رفتارهای جدید پاداش داده می‌شوند، آن‌ها تقویت‌شده و احتمال وقوع آن‌ها در آینده افزایش می‌یابد. محرومیت زمان مند، رفتارهای دشوار مزمن کودک شما را تضعیف کرده و ظهور رفتارهای پذیرفتنی جدید را تشویق می‌کند. محرومیت زمان مند به لحاظ هیجانی به کودک شما صدمه نمی‌زند.

محرومیت زمان مند، هنگامی‌که به‌درستی مورداستفاده قرار می‌گیرد، شیوه‌ای ایمن و مؤثر برای متوقف ساختن رفتار بد کودک شماست. این شیوه به کودک کمک می‌کند تا به دور از مشکلات هیجانی رشد کنند. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد محرومیت زمان مند، درصورتی‌که به‌درستی مورداستفاده قرار گیرد، به لحاظ هیجانی به کودکان آسیب می‌رساند. وقتی سن کودک شما بین ۲ تا ۱۲ سالگی است.

شما می‌توانید روش محرومیت زمان مند را با موفقیت در مورد کودکان سنین بین ۲ تا ۱۲ سالگی به کار ببرید. بااین‌وجود، هنگامی‌که شما استفاده از روش محرومیت زمان مند را در مورد کودک خود آغاز می‌کنید، او نباید بیش از ۱۱ سال داشته باشد. در مورد کودکان مسن‌تر از سایر روش‌های مدیریت کودک استفاده کنید.