خیلی از مادران از بدغذایی فرزندشان گلایه می‌کنند اما بعضی از عوامل بدغذایی به خود مادر برمی‌گردد. یعنی مادر از زمان تولد کودک رفتارهایی می‌کند که به عادت‌های بد غذایی منجر می‌شود.

کودک باید در زمان خوردن غذا در وضعیت راحتی قرار گیرد و غذا نزدیک او باشد تا کودک بتواند به راحتی بدون آن که تحت فشار قرار گیرد غذا بخورد این کار موجب می شود رخت و پاش کودک کمتر شود. بشقاب و لوازم غذا خوردن باید از جنس نشکن باشد. در صورت شکستن ظرف ممکن است کودک احساس یاس کند و یا والدین عصبانی شوند. قاشق نباید زیاد گود باشد و لیوان باید با اندازه ای باشد که کودک به راحتی آن را بگیرد. خوردن سوپ برای کودک سخت است وای اگر کمی قوام آن را غلیظ باشد کودک می تواند آن را با قاشق بخورد.

رنگ مواد غذایی می تواند در اشتهای کودک و علاقه او به غذا تاثیر بگذارد خوردن غذاهایی با رنگ های سبز، نارنجی و زرد برای آن ها جالب است برای این کار می توان از سبزیجات، برگ سبز، هویج و … استفاده کرد. آب میوه طبیعی بهتر از نوع صنعتی آن است که به آن ماده قندی رنگ و ماده معطر اضافه شده است. دادن وقت کافی در زمان صرف غذا بسیار مهم است و باید از شتاب و عجله هنگام غذا خوردن پرهیز شود.

باید بی علاقگی کودک نسبت به یک ماده غذایی را پذیرفت و با یک ماده خوراکی دیگر جایگزین کرد. غذا خوردن در یک ساعت معین می تواند سبب تحریک اشتهای کودک شود. خستگی کودک مهمترین عامل از بین بردن اشتهای اوست بهتر است بعد از استراحت به کودک غذا داده شود. کودک در یک محیط آرام بهتر غذا می خورد مشاجره بلند کردن صدای رادیو تلویزیون و همچنین رفت و آمد زیاد حواس کودک را پرت می کند و تمایل او به غذا خوردن کم می شود.

دادن غذای یکنواخت و تکراری سبب بیزاری کودک می شود حتی اگر غذایی که مورد علاقه کودک است پشت سرهم و تکراری به کودک داده شود او از خوردن آن امتناع  می کند. هنگامی که رفتار کودک غلط است باید عکس العمل ثابت نشان داد مثلا اگر بشقاب یا قاشق یا غذا را پرت کرد نباید گاهی اوقات خندید و گاهی تنبیه کرد بلکه باید رفتاری را در پیش گرفت که کودک احساس کند که کار خوبی را انجام نداده است. امتناع خوردن از برخی از غذاها ممکن است تقلیدی از اطرافیان باشد.