امام باقر (ع) می فرماید: «بدترین پدران کسانی هستند که در محبت و نیکی به فرزندان زیاده روی می نمایند.» والدین مهمترین تاثیر را در رشد و تربیت فرزندان خود دارند بدیهی است که افراط و تفریط در این امر عواقبی را به دنبال دارد. در گذشته اغلب فرزندان جسور و با اعتماد بهنفس […]
امام باقر (ع) می فرماید: «بدترین پدران کسانی هستند که در محبت و نیکی به فرزندان زیاده روی می نمایند.»
والدین مهمترین تاثیر را در رشد و تربیت فرزندان خود دارند بدیهی است که افراط و تفریط در این امر عواقبی را به دنبال دارد. در گذشته اغلب فرزندان جسور و با اعتماد بهنفس بودند و میتوانستند خودشان تنهایی به مدرسه بروند، حتی بسیاری از خانوادهها فرزندان خود را میفرستادند تا پادویی و شاگردی کنند. اما امروزه ترسهای والدین برای رفاه سالم و رشد و پیشرفت فرزندان زیانبار میشود. چنین والدینی در تربیت و پرورش فرزندانشان بیش از اندازه میکوشند.
افراط در تربیت فرزندان از آنجا ناشی میشود که والدین فکر میکنند برای اینکه فرزندشان شاد باشد و در امنیت زندگی کند باید در مقابل تجارب ناراحتکننده و ناخوشایند حفاظت شود. این کار به معنی مراقبت بیوقفه از فرزند در مقابل دنیای عظیم و هولناک اطراف اوست.
فرزندانی که در تربیت آنها زیادهروی شده دچار کمبود اعتماد به نفس بوده، از خود تصویر بزرگی ندارند و هنگام مواجهه با موقعیتهای جدید و مخاطرات احساس ترس و وحشت میکنند.
اگر متوجه شدید که در تربیت فرزند خود زیادهروی میکنید، تا دیر نشده یک قدم به عقب بردارید و او را رها کنید تا رشد کند، برنامهریزی کند، خلق کند، بیاموزد، اشتباه کند، زمین بخورد و از نو شروع کند.