یکی از عواملی که منجر به بلوغ های زود هنگام می شود، همین پوشش نامناسب والدین جلوی فرزندان است. بلوغ زود هنگام یک آسیب در تربیت بچه ها است؛ چرا که بلوغ باید هنگامی اتفاق بیافتد که بچه ها به رشد عقلی مناسبی رسیده باشند، تا عقل بتواند این بلوغ را کنترل کند؛ اما اگر بچه به بلوغ جنسی برسد، در حالی که به بلوغ عقلی نرسیده است، زمینه انحراف او فراهم می شود.

 

پوشش نامناسب والدین، ممکن است بچه ها را حساس کند؛ خصوصاً بچه هایی که در سنین شش و هفت سالگی هستند؛ چرا که آن ها خوب و بد را متوجه می شوند و در دروه ی کنجکاوی به سر می برند؛ لذا ممکن است، همین مسئله بچه را نسبت به خانم های دیگر حساس کند و باعث کنجکاوی او شود.

 

ما به مادران توصیه می کنیم که در مقابل فرزند خود همان طور لباس بپوشند که در برابر بچه ی همسایه لباس می پوشند؛ یعنی همان طور که بچه ی همسایه از این نوع پوشش آسیب می بیند، بچه ی ما نیز آسیب می بیند. پوشش والدین در حضور فرزندان باید به گونه ای باشد که اگر یکی از بستگان محرم مثل برادر یا خواهر به منزل آمد، آن ها در صدد این نباشند که پوشش خود را بیشتر کنند.

 

پدر و مادر نباید فرزندان را نسبت به پوشش خود حساس کنند و بچه ها نباید تفاوت های فاحشی را در پوشش آن ها حس کنند؛ زیرا ممکن است کودکان نسبت به پوشش دیگران حساس شوند و با تخیلات خود تصورات منفی کنند.

 

آن چیزی که عرف می گوید، این است که پوشش مادر در مقابل دخترها می تواند یک مقدار آزاد تر از پسرها باشد؛ ولی ما معتقدیم که در محیط خانه باید پوشش والدین در مقابل پسر و دختر یکسان باشد؛ زیرا حجب و حیای به جنسیت بچه‌ها ربطی ندارد. البته لازم به ذکر است که منظور از پوشش مناسب، لباس های کاملاً پوشیده و حجاب کامل نیست؛ بلکه در حدی است که حیا و عفت حفظ شود و این امر یک مقدار بستگی به عرف خانواده نیز دارد؛ البته منظور عرف خانواده های متشرع و دینی است.