از همان خردسالی کودک را با نظم و ترتیب آشنا کنید. در برخورد با کودک به شکلی رفتار کنید که متوجه شود قوانینی در کار است. البته این موضوع به معنی آن نیست که قوانین خشن و خشک در کار است. همچنین به شکلی رفتار نکنید که تمام کارها از پیش تعیین شده باشند. چرا که این کارها از نظر عاطفی به کودک ضربه می زنند، همچنین خلاقیت او را از بین می برند. منظور از داشتن قوانین این است که کارها طبق قاعده انجام شود. حتی خلاقیت، تغییر، آزادی عمل و… هم طبق برنامه مشخص باشد. به طور مثال معلوم باشد که در چه مواردی می توان خلاقیت و ابتکار نشان داد و چه مواردی حتمی است و باید انجام شوند. البته در تمام موارد امکان اظهار نظر را به کودک بدهید ولی به او توضیح دهید که به فلان علت باید این کار انجام شود.

در کارهای منزل، برنامه ی مشخص داشته باشید. کارها را به شکل اتفاقی انجام ندهید بلکه سعی کنید وظایف روزانه و مسئولیت های هر شخص را مشخص کرده و آن ها را یادداشت کنید. هنگام تهیه ی این یادداشت ها از نظر کودک هم استفاده کنید ولی پس از نوشته شدن یاد داشت دیگر نباید کارها را تغییر داد.

۱. نظم به عنوان ارزش نه تنبیه

یکی از راه‌های ایجاد نظم در بچه‌ها این است ‌که باید نظم برای آن‌ها به عنوان ارزش محسوب شود نه یک تنبیه؛ لذا والدین باید به گونه ای عمل کنند که فرزندان نظم را ارزش بدانند و هیچگاه به عنوان تنبیه از آن‌ استفاده نکنند.

۲. آموزش تدریجی

وقتی می‌خواهیم راه رفتن را به فرزند خود بیاموزیم، در گام‌های اول به او کمک می‌کنیم و دست او را می‌گیریم تا آرام قدم بردارد؛ گاهی دست او را رها می‌کنیم تا چند قدم بردارد و مراقبت می‌کنیم تا راه رفتن را یاد بگیرید؛ به این ترتیب، ما او را تمرین می‌دهیم تا به صورت تدریجی راه رفتن را بیاموزد. نظم هم باید تدریجی به فرزندان یاد داده شود. لذا پدر یا مادر باید در کنار فرزند خود قرار بگیرند و به صورت مشارکتی نظم بخشی را انجام دهند تا آرام آرام نظم بخشی فرزند گسترش پیدا کند

۳. استفاده از شیوه قصه گوی

در نظم بخشی الگو دادن خیلی مهم است. از آنجا که کودکان به قصه علاقه‌مند هستند، برای این‌که نظم را در بچه‌ها نهادینه کنیم و کاری کنیم که آن‌ها مرتب و منظم شوند، گاهی اوقات می‌توانیم از شیوه‌ی قصه‌گویی استفاده کنیم؛ یعنی قصه‌هایی را برای بچه‌ها بیان کنیم که شخصیت اصلی آن یک فرد منظم است.

۴. توجه به محیط های منظم

نکته‌ی دیگری که می‌تواند در نظم بخشی بچه‌ها کمک کند، این است که وقتی ما به محیط‌ هایی می‌رویم که منظم است، از آن محیط‌ ها تعریف کنیم. این توجهات رغبت بچه‌ها را به این امور افزایش می‌دهد و توصیف آن فضا شوق و رغبتی را در آن‌ها ایجاد می‌کند

۵. ابراز حس مثبت

الدین باید ابراز کنند که نظم را دوست دارند؛ این ابراز احساس مثبت خیلی تأثیر گذارتر است؛ حتی به پدران و مادران توصیه می‌کنیم که گاهی اوقات در زمان‌های که خانه منظم و مرتب است، خصوصاً از فضای اتاق فرزندان خود عکس‌هایی بگیرند و به او نشان دهند.

۶. فراهم کردن امکانات غیر ضروری

باید دلیل بی‌نظمی بچه‌ ها را جستجو و از آن پیشگیری کنیم؛ مثلاً ممکن است دلیل بی نظمی آن‌ها گاهی اوقات امکانات زیادی باشد که در اختیارشان می‌گذاریم.

۷. در نظر گرفتن شرایط کودک

نکته‌ی آخر این است که شرایط زمان و روحیات فرزندان خود را در نظر بگیریم؛ مثلاً درحالی که فرزند ما از صبح تا ظهر بازی کرده و خیلی خسته است، در همان زمان از او نخواهیم که اتاق خود را مرتب کند؛ بلکه باید سعی کنیم از زمان مناسب استفاده کنیم و وقتی که فرزندمان شرایط روحی مناسبی دارد، آن‌ها را به نظم بخشی وا داریم.