کودکان تفاوت‌ بین آدم‌ها، رفتارهای اجتماعی و آداب و سنت‌ها را می‌بینند و از شما درباره آن می‌پرسند. حالا دیگر نمی‌توانید بدون اطلاع از واقعیت‌ها و ناشیانه و سرسری به کودکتان پاسخ بدهید. آموزش تفاوت‌ها و تنوع زیستی و فرهنگی بخش مهمی از آموزش کودکان است و پرسش کودک درباره آن ها در واقع برای شما فرصتی است که به آن ها آموزش بدهید.

کودکان در سال‌های آموزش ابتدایی از نظر رشد عقلی به این توانایی رسیده‌اند که تفاوت‌های فرهنگی و نژادی را بشناسند. آن ها در این دوران یاد می‌گیرند که به این تفاوت‌ها امتیاز بدهند و آن ها را ارزش گذاری کنند.  این ارزش گذاری‌ها می‌توانند مثبت باشند یا منفی. همه چیز بستگی به باوری دارد که شما ایجاد کرده‌اید. کودک می‌تواند کم توانی جسمی فرد دیگری را بپذیرد و با همدلی فکر و رفتار کند یا آن را به عنوان یک ضعف بزرگ به عنوان معیاری برای خوبی و بدی انسان‌ها تلقی کند.

اگر واقعا دغدغه این مسئله را دارید که کودک درک درستی از تنوع انسانی داشته باشد، ابتدا باید باورها و برداشت‌های خودتان را اصلاح کنید. میزان تحمل و پذیرش تفاوت‌ها در شما چقدر است؟ مواجهه شما با آدم‌هایی که با شما متفاوت هستند چگونه است؟  اظهار نظر شما درباره این تفاوت‌ها به کودک مسیر راه را نشان می‌دهد.

• شما والدین محترم؛ چقدر تحمل تفاوت‌های فرهنگی و نژادی را داری؟

اگر هدف این است که کودک را با تفاوت‌های انسانی آشنا کنید نباید در توانایی قضاوت کودکان تصرف کنید یا تعصب و غیرت ایجاد کنید. اگر شما آدمی متعصب هستید و در ذهن‌تان پیش داوری‌هایی نسبت به دیگران دارید ابتدا باید این مسئله را در خودتان حل کنید. تا زمانی که شما دیدگاهی قبیله‌ای دارید، برتری نژادی را باور دارید، فرهنگ‌ دیگری را  جدی نمی‌گیرید یا مسخره می‌کنید و از تفاوت خودتان در برابر دیگران دفاع می‌کنید و آن را بهتر می‌دانید نمی‌توانید به کودک یاد بدهید که رنگ پوست آدم‌ها یا میزان توانایی جسمی یا آداب و رسوم و زبان و لهجه در ارزیابی انسانی نقشی ندارند.

ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و به اقوام و تیره های گوناگونی تقسیم نمودیم تا به وسیله آن همدیگر را بشناسید(نه آنکه به آن افتخار کنید) گرامی ترین فرد در پیشگاه خداوند، پرهیزگارترین شماست؛ همانا خدا دانا و آگاه است». (سوره حجرات، آیه ۱۳)

باید اساس و ریشه برتری را در اموری جست که با نفس و روح انسانی اتحاد و آمیختگی داشته باشد، و به عبارت دیگر از واقعیت و حقیقت انسان که روح اوست، سرچشمه بگیرد و هرگز مال و ثروت، نژاد و رنگ، مقام و منصب مادی، داشتن فرزند و انتساب به اقوام و شخصیت ها که از حقیقت و شخصیت انسان، دور و جدا هستند، نمی توانند در شخصیت و برتری انسان، اثر بگذارند.

آری، صفات فاضله و ملکات عالی انسانی و سجایای اخلاقی، مانند صداقت، عاطفه، کرم و نوعی دوستی و یا دانش و معرفت که با حقیقت انسان و روح او، اتحاد و آمیزش یافته، می توانند محور برتری و ملاک فضیلت باشند؛ زیرا بر اثر یگانگی و اتحادی که با انسان دارند، در انسانیت و شخصیت معنوی او اثر بارزی می گذارند؛ ولی تمام این صفات بارز انسانی به تنهایی و بدون صفت تقوا و پرهیزگاری، که حقیقت آن، مراعات حقوق خدا و مردم است، نمی توانند در شخصیت انسان آثار نیکویی بگذارند؛ زیرا هر یک از صفات عالی انسانی، در صورتی مایه افتخار است که در پرتو آن، حقوق خدا و مردم پایمال نگردد، و در غیر این صورت، نه تنها مایه افتخار نیست، بلکه تجاوز و رذیله محسوب خواهد شد.

والدین باید ابتدا خود به این موارد و جزئیات توجه لازم و کافی را داشته باشند تا بتوانند برای فرزندان خود الگو اخلاقی و رفتاری باشند و بتوانند سؤالات و پرسش های فرزندان خود را در رابطه با این موضوع مهم پاسخ دهند. این مرحله درک پیدا کردن اولین مرحله برای مقابله با باورهایی است که ریشه در تبعیض دارد، می باشد.