فمینیسم عمده ترین عامل بدبختی و تبعیض زنان و دختران را کانون خانواده و ازدواج و مادرشدن می داند. از نظر آن ها، پایبندی زنـان به مسائل خانوادگی و تعهد زنان نسبت به ازدواج و تربیت فرزندان، باعث نـابودی حـقوقشان و بـدبختی آن ها در طول تاریخ بوده است. بنابراین، زنان برای رهایی از این […]
فمینیسم عمده ترین عامل بدبختی و تبعیض زنان و دختران را کانون خانواده و ازدواج و مادرشدن می داند. از نظر آن ها، پایبندی زنـان به مسائل خانوادگی و تعهد زنان نسبت به ازدواج و تربیت فرزندان، باعث نـابودی حـقوقشان و بـدبختی آن ها در طول تاریخ بوده است. بنابراین، زنان برای رهایی از این بدبختی و عقب ماندگی نباید ازدواج کنند؛ چـراکه آن ها اعتقاد دارند زن تمام وقتش را برای خانواده و تربیت فرزندان می گذارد و برای خود وقـتی نـمی مـاند.
آنچه باعث استقلال فکری و شخصیتی زنان و رشد اجتماعی آن ها می شود، دوری از روابط خانوادگی و بنیان هـای خانواده است. وقتی نهاد خانواده از سوی فمینیست ها فاقد ارزش تلقی می شود، مـطمئنا نقش های سنتی پدر و مـادر در خـانواده و تربیت فرزندان کم ارزش به شمار می آید. فمینیست ها نقش پدر و مادر را در خانواده و اجتماع زیرسؤال برده اند. از دیدگاه آن ها، نقش مادر در خانواده و تربیت فرزندان از ارزش و اعتبار زن در اجتماع می کاهد و باعث می شـود زن از رشد اجتماعی و پیشرفت همپای مردان باز ماند. به باور فمینیست ها، ارزش زن و اعتبار واقعی آن در نقش مادری دلسوز برای فرزندان نیست، بلکه در میزان کارکرد اجتماعی و فعالیت های عمومی وی در جامعه است.
متأسفانه رواج نـگاه فـمینیستی در طبقات گوناگون زنان جامعه و حتی نفوذ آن در قشر مذهبی کشور، سبب شده تا بسیاری از زنان از زیر بار مادر شدن شانه خالی کنند و مواردی نظیر کار، فعالیت های اجتماعی، پیشرفت، تحصیلات و… را بـهانه ایـن امتناع قرار دهند. آن ها تلاش می کنند زنان را متقاعد کنند که زایمان، زیبایی و سلامتی زن را به خطر می اندازد. تردیدی نیست که حرکت زنان در کشورهای اسلامی کـه راه فـرهنگ غرب را در پیش گرفته اند، زنان مسلمان را به سمت الگوهای فرهنگی غرب می کشاند.
تقریباً همه فمینیستها متفقالقولاند که مسئولیت زنان برای مادری علت اصلی تقسیم جنسی کار و استمرار سلطه مردان بر زنان است. بارداریهای مکرر و مسئولیت پرورش و تربیت کودکان مشغولیتی است که در طول تاریخ و در اغلب جوامع بشری، کلیه فعالیتهای یک زن را تحتتأثیر خود قرار میداده است. به طوری که رهایی از بارداریهای مکرر به لطف قرص های پیشگیری از بارداری یکی از مهمترین و مؤثرترین عوامل رشد و توسعه فمینیسم در جوامع بشری بوده است؛ چراکه فرصت و فراغت اندیشیدن و اعتراض و برابری خواهی را برای زنان فراهم کرد. دور از انتظار نیست اگر ببینیم یکی از نخستین واکنشها در میان فمینیستها شعار «زنان باید از مادری رها شوند» باشد.