رسول اکرم (ص): «هم نشین خوب، از تنهایى بهتر است و تنهایى از هم نشین بد بهتر است».

تک فرزندها معمولا از مهارت های اجتماعی ضعیف تری برخوردار هستند، بعضی از کودکان تک فرزند دچار کاستی هایی در بعضی از مهارت ها از جمله مهارت هم بازی بودن و بازی های تعاملی هستند. معمولا این کودکان به دلیل توجه زیاد والدین از هوش علمی بالایی برخوردار هستند ولی تنهایی  سبب هوش اجتماعی پایین آن ها می شود، یکی از دلایل اصلی تعاملات اجتماعی پایین، نداشتن هم بازی است که آن ها رابه سمت درون گرایی و انزوا سوق می دهد.

نقش خانواده ها در رفع مشکلات فرزندان تک بسیار مهم است. آنان باید تعاملات اجتماعی شان را ارتقا دهند و با شبکه ای از دوستان، اقوام و همسایه هایی که با سلیقه و ذوق و فرهنگ خانوادگی آن ها متناسب است به عنوان جامعه هدف رفت و آمد و تعاملات خانوادگی بیشتری داشته باشند تا برای غنی سازی رفتار کودک گامی برداشته شود.

محیط های آموزشی از جمله مهدهای کودک، خانه های بازی و آموزشگاه های متفرقه می تواند کمک موثر و مفیدی برای رشد اجتماعی این کودکان داشته باشد. خانواده ها با توجه به اقلیم و مناسبات خانوادگی و شرایط خود به فرزند آوری مبادرت کنند، در صورتی که امکانات فوق وجود نداشت از طریق بازی های کودکانه والدین و فیلم های مناسب به ارتقا رفتار اجتماعی آنان کمک کرده و رشد اجتماعی کودکان را رقم زنند.