یکی از خطرناک‌ترین و البته غیراخلاقی‌ترین باورهای رایج در فرهنگ ما این است که، اگر ازدواج‌تان مسئله و مشکل دارد، صاحب فرزند شدن مشکلات را حل می‌کند! تنها زمانی وجود فرزند می تواند موجب افزایش نشاط فضای خانواده شود که:

الف. زن و شوهر رابطه دلچسب و نشاط آوری داشته باشند.

ب. زن و شوهر از بلوغ روانی بیش از حد متوسط زنان و مردان جامعه خود برخوردار باشند.

ج. زن شوهر علاوه بر آن که باید اشتیاق زیادی به داشتن فرزند داشته باشند، باید مشتاق آن باشند که فرزندی تربیت کنند که بتواند در نیمه اول قرن حاضر به عنوان فردی موفق عمل کند و بدانند که این کار نیاز به مطالعه و شرکت فراوان در کلاس های آموزشی در زمینه ی مربوط به تربیت فرزند دارد.

بیشتر مردم می‌دانند که پدر یا مادر خوب بودن آسان نیست و مسئولیت‌های فراوانی به همراه دارد. بچه دار شدن می‌تواند تضادهای پنهان و مهم زوجین را آشکار کند. اگر زن و شوهر با هم توافق داشته باشند، در مسائلی مثل مراقبت، تربیت، تحصیلات، محل سکونت، در نظر گرفتن بودجه خانواده و دیگر مسائل شخصی و غیر شخصی نیز توافق خواهند داشت.

ممکن است یک نوزاد حواس والدین را پرت کند. اما دیر یا زود فشارهای جدیدی همراه با نگرانی برای فردی مستقل دوباره آغاز می‌شوند. در گذشته وظیفه زن در به دنیا آوردن فرزند معنی می‌شد. دلایل زنان امروزی برای ازدواج تغییر کرده است و مخالفتشان در عقاید قدیمی تاثیری قابل‌ ملاحظه گذاشته است. مردان و زنان امروز استقلال فردی تکامل یافته‌اند. اما زن و شوهر به عنوان مادر و پدری موفق باید از بسیاری از آرزوهای فردی یشان بگذرند.

خانواده‌ای متعادل به «ما» احتیاج دارد، نه به «من»، و تولد کودک بحرانی است که احتیاجات جدیدی را در ازدواج به وجود می‌آورد. اگر زوجین به عادت ها و واکنش‌هایی که برای شرایط جدید مناسب نیست عادت کرده باشند، از هم پاشیدگی زندگی شان امری اجتناب ناپذیر می‌شود.