اگر قرار است جیغ نزنم، داد نزنم، کتک نزنم، قهر نکنم، تنبیه نکنم، محروم نکنم، ناسزا نگویم، تهدید نکنم، تحقیر نکنم، او را نترسانم، مقایسه نکنم، مدام نصیحت نکنم، گله نکنم، غر نزنم، متهم نکنم، برچسب نزنم و… پس چکار کنم؟!
۱- مغز انسان افعال منفی را نمی فهمد، به جای داد نزن بگویید آرام باش، به جای ندو بگویید آرام تر راه برو، به جای جیغ نزن بگویید آرام تر حرف بزن.
۲- به جای تاکید بر کارهای اشتباه فرزندتان، به او کار خوب را بیاموزید. بهتر است کار خوب را با لذت گره بزنید تا نهادینه شود. تشویق کردن و جایزه دادن و جدول ستاره ها تا هفت سالگی بهترین روش برای آموختن کار خوب است. زمانی که انسان کادو و جایزه می گیرد هورمون دوپامین که هورمون شادی است ترشح می شود و به مرور کودک شرطی می شود و کار خوب در او نهادینه می شود.
۳- به او حق انتخاب دهید. «الان حمام میری یا قبل از خواب؟»، «بشقابت رو توی سینک میذاری یا روی کابینت؟» به او حق انتخاب دهید تا بتواند قسمتی از تصمیم گیری شما باشد. می توانید از او بپرسید کی می خواهد درس بخواند؟ چند ساعت تکالیفش طول می کشد؟ اگر به مرحله نوجوانی رسیده اند از آن ها بخوایید برنامه ریزی کند و بعد به شما اطلاع دهد.
۴- در انجام کارهایش به او کمک کنید تا همکاری را بیاموزد. در تمیز کردن اتاق، جمع کردن لباس ها، صاف کردن رو تختی با او هم قدم شوید. این اوقات را به لحظات شاد تبدیل کنید. به او اجازه دهید از همکاری با شما لذت ببرد.
۵- انتظارات خود را تعدیل دهید. شادی کودکانه آن ها را فدای نظم و انضباط نکنید. بگذارید کودک درونتان با دیدن آن ها دوباره کودکی کند. در آخر سوال کنید «خب حالا چطور خونه رو به شکل اول برگردونیم؟
۶- به فرزندتان یاد دهید از اشتباهاتش بیاموزد نه آن که به اشتباهاتش بیاویزد، اگر به خاطر هر اشتباه او داد بزنید تهدید کنید یا تنبیه کنید فرزندتان بخشندگی و مهربانی با خود و افراد زندگیش را نمی آموزد. گاهی اجازه دهید اشتباهات بی خطر کند و بعد بدون منت به او بیاموزید چگونه جبران کند.