به حالات روحی دانش‌آموزان توجه کنید. ⁣وقتی مجبور هستید که نمره پایین تر از قبولی به دانش آموز دهید حتما این نکته را برای او روشن کنید که از کارش رضایت ندارید نه از خود او. اگر دانش‌آموزی دچار افسردگی شده است و یا حس می‌کنید حال خوبی ندارد،‌ بعد از کلاس با او صحبت کنید. در هنگام سؤال کردن به چشم هایش خیره نشوید.

اگر تمایل نداشت در مورد مشکلش صحبت کند، اصرار نکنید، مگر این که مطمئن شوید مشکل بسیار جدی است. فقط بگویید که احساس کرده‌اید، کمی گرفته است. بحث را ادامه ندهید و سراغ کار خود بروید. همین قدر که دانش‌آموز احساس کند مورد توجه شما قرار گرفته است، کافی است.

توجه معلم به دانش‌آموز حس خوبی را در او ایجاد می‌کند و باعث می‌شود با تلاش و انگیزه‌ی بیشتری سر کلاس حاضر شود. اما اگر احساس کند معلم اصلا متوجه تغییر حالت روحی او نمی‌شود، دچار سرخوردگی می‌شود و انگیزه‌اش را برای درس خواندن و حضور در کلاس از دست می‌دهد.

امروزه یکی از بزرگ ترین چالش های عاطفی فرزندان در خانواده تنهایی مطلق آن هاست. در مدرسه نیز اضطراب فشارهای درسی، گرفتن نمره خوب و رسیدن به وضع ایده آل و مورد انتظار والدین و مدرسه به زخم های روحی و روانی دانش آموزان می انجامد. هیچ کس به آن اندازه که نگران تغذیه جسم اوست، نگران تغذیه روحی و روانی او نیست!

نیازهای دانش آموزان از لحاظ روحی و روانی همان نیازهایی است که سایر افراد جامعه نیز با آن روبه رو هستند. تکریم شخصیت، احترام دیدن و احترام گذاشتن، مورد تشویق قرار گرفتن، حفظ عزت نفس، تقویت اعتماد به نفس فردی،

دوست داشتن و دوست داشته شدن و… اما پاسخ به نیازهای عاطفی در گروه سنی کودک و نوجوان به مراتب اهمیت ویژه تری دارد، چرا که اگر این نیازها به درستی پاسخ داده نشوند، در آینده با زخم های عمیق روحی در جسم نیروهای آینده ساز کشور مواجه خواهیم بود.

کودکان و نوجوانان امروز بنا به نظر اکثر صاحب نظران تعلیم و تربیت، اگر چه ذهن های پوینده ای دارند، ولی به دلیل شاغل بودن والدینشان محکوم به ساعت ها حبس شدن در تنهایی چهار دیواری خانه هستند. در محیط آموزشی نیز توجه به نیازهای عاطفی دانش آموزان در اولویت چندم پس از ضرورت های آموزشی قرار می گیرد.