غیبت کردن یعنی مردارخواری

پیامبر(ص) چشم حقیقت بین داشت و زشتی غیبت را به خوبی درک می کرد، از این گناه خیلی بدش می آمد. او هرگز زبانش را به این گناه نفرت اور آلوده نمی ساخت. اگر هم میدید کسی مشغول غیبت شده است، به او اعتراض می‌کرد و زشتی کارش را به وی یادآور می شد.

آیا میدانی غیبت کردن به چه معناست؟ غیبت کردن این است که کسی پشت سر یک مسلمان، بدگویی کند و از عیب های او حرف بزند؛ مثلا بگوید که او خیلی پر حرف یا خیلی پرخور یا خیلی فضول است. غیبت کردن یعنی اینکه پشت سر مردم حرف هایی بزنیم که اگر جلوی خودشان می گفتیم، حتما ناراحت می‌شدند. این کار یکی از بزرگترین گناهان است. قرآن کریم، این گناه را به خوردن گوشت جنازه‌ی برادر تشبیه کرده است. در آیه‌ی ۱۲ سوره ی حجرات می خوانیم: «برخی از شما غیبت برخی دیگر را نکنند؛ آیا یکی از شما دوست دارد گوشت برادر مرده اش را بخورد؟» بر اساس این آیه اولا غیبت کردن باعث وارد آمدن صدمات غیرقابل جبران می شود، ثانیا این صدمات در زمانی وارد می آید که برادر دینی ما قدرت دفاع کردن از خود را ندارد و ثالثا این جنایت در حق کسی انجام می شود که به فرد غیبت کننده نزدیک است و برادر او شمرده می شود.

آیا اگر مردم می دانستند در زمان غیبت به چه کار زشت و نفرت آوری مشغول اند، این کار را می کردند؟ آیا اگر می فهمیدند که غیبت کردن یعنی مردارخواری، زبان به غیبت می گشودند؟
از آنجا که پیامبر(ص) چشم حقیقت بین داشت و زشتی غیبت را به خوبی درک می کرد، از این گناه خیلی بدش می آمد. او هرگز زبانش را به این گناه نفرت اور آلوده نمی ساخت. اگر هم میدید کسی مشغول غیبت شده است، به او اعتراض می کرد و زشتی کارش را به وی یادآور می شد. روزی عایشه به غیبت از صفیه – دیگر همسر پیامبر (ص) – پرداخت و قد و قامت او را به مسخره گرفت و با لحنی تحقیر آمیز گفت: «او خیلی قد کوتاه است.» پیامبر(ص) به عایشه فرمود: «سخنی گفتی که اگر با آب دریا آمیخته شود، آن را آلوده می سازد.»

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما