ژانویه 15
بازدید : 1020
نظرات : بدون دیدگاه
محبت داشتن به مادر

حضرت محمد(ص) شش ساله بود که مادرش آمنه را از دست داد؛ اما هیچ گاه مادرش را فراموش نکرد. وقتی در پنجاه و هشت سالگی سر قبر مادرش رفت، طوری برای آمنه گریه کرد که یارانش نیز به گریه افتادند. همه فهمیدند که پیامبر (ص)، پنجاه و دو سال پس از مرگ آمنه نیز مهربانی‌های او را از یاد نبرده است و فهمیدند که آتش عشق به مادر، هنوز در قلب پیامبر شعله ور است.

بین اطرافیان ما، هیچ کس نیست که به اندازه ی مادر به ما خوبی کرده باشد. این مادر بوده که نه ماه ما را در شکم خود نگهداری کرده، ما را با درد و سختی به دنیا آورده، دو سال به ما شیر داده، شب‌های زیادی را به خاطر گریه های کودکانه‌ی ما بیداری کشیده و در زمان بیماری های دوران کودکی، بارها از ما پرستاری کرده است. او بوده که با ما آنقدر حرف زده که ما هم حرف زدن یاد بگیریم و آن قدر ما را قدم به قدم راه برده تا راه رفتن را بیاموزیم. او بوده که به ما گفتن “بسم الله” و “یاعلی” را آموخته و ما را با پیامبر و حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع) آشنا کرده است.

به نظر تو آیا درست است که ما خوبی های مادرمان را از یاد ببریم و بزرگتر که شدیم، مادر و مهربانی هایش را فراموش کنیم؟

حضرت محمد(ص) شش ساله بود که مادرش آمنه را از دست داد؛ اما هیچ گاه مادرش را فراموش نکرد. وقتی در پنجاه و هشت سالگی سر قبر مادرش رفت، طوری برای آمنه گریه کرد که یارانش نیز به گریه افتادند. همه فهمیدند که پیامبر (ص)، پنجاه و دو سال پس از مرگ آمنه نیز مهربانی‌های او را از یاد نبرده است و فهمیدند که آتش عشق به مادر، هنوز در قلب پیامبر شعله ور است.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما