بازی درمانی به شیوه های مختلفی انجام میشود؛ بازی درمانی فعال و غیرفعال، گروهی و تقلیدی!

در بازی درمانی فعال تعدادی اسباب بازی به کودک داده می شود و درمانگر خودش وارد بازی می شود تا بازی را برای مساله ای که باعث بروز اشکال در کودک شده پیش ببرد، مثال بسیاری از کودکان بعد از تولد فرزند دوم یا سوم در خانه دچار مشکلات عاطفی- ارتباطی میشوند.بازی درمانی فعال در این حوزه به کودک کمک می کند احساسات منفی مانند حسادت و خشم خود را نسبت به فرزند تازه متولد شده بیرون بریزد و بالطبع تنش و حسادت او در طول روز در مواجهه با کودک تازه متولدشده کمترخواهدشد.

در بازی درمانی غیرفعال کودک خودش اسباب بازی را انتخاب می کند و در آن پیش می رود اما بازی درمانگر نقشی در این میان ندارد. با این حال این نوع بازی درمانی هم به رفع اضطراب کودک کمک می کند. در نوعی دیگر از بازی درمانی که به آن بازی درمانی گروهی گفته می شود، کودک وارد گروه می شود تا رعایت قوانین، نوبت نگهداشتن، نوبت گرفتن، سازگاری. همکاری با گروه و… را بیاموزد و یاد می گیرد در بیشتر مواقع موفقیت گروهی بر موفقیت فردی برتری دارد. در بازی درمانی گروهی بازی درمانگر هم گاهی وارد بازی می شود اما در بیشتر مواقع نقش شاهد را بازی میکند و از دور کنترل کننده رفتار کودکان است.

بازی های تقلیدی و نمایشی هم نوع دیگری از بازی است که در آن کودک نقش پدر و مادر یا نقش هایی را که در آینده به عنوان راننده، پرستار، دکتر و… خواهند داشت را بازی می کند. برخی کودکان همانند کودکان اوتیستیک نمی توانند نقش پذیر باشند و بازی درمانگر در این شرایط برای قرار دادن خود به جای دیگران و درک تفکر انتزاعی به آنها کمک می کند.

• به چند جلسه بازی درمانی نیاز است؟

دوره بازی درمانی حداقل 12-10 جلسه است که باید نزدیک به هم برگزار شود. طی این مدت بازی درمانگر سعی میکند اضطراب کودک را کاهش دهد و به افزایش اعتماد به نفس اوکمک کند. به محض کاهش اضطراب به واسطه بازی، ارتباط کودک با خانواده بهتر می شود اما الزم است بازی درمانی همچنان تا زمانی که اوضاع آرام نشده، ادامه پیدا کند.

والدین و مخصوصا مادر می تواند آموزش های لازم را از بازی درمانگر دریافت کند و آن را در ساعاتی که در منزل است، ادامه دهد. مادرانی که کودکان سالمی دارند نیز لازم است در طول روز حداقل 30 دقیقه را به بازی با کودکان قبل از سن دبستان اختصاص دهند و تا زمانی که هیچ مشکلی وجود ندارد، اداره بازی در اختیار کودک باشد و او رئیس شود اما به محض بروز خشونت مادر باید در بازی دخالت کند و کنترل را دست بگیرد.