در دهه اخير كم شدن تعداد فرزندان در خانواده و در نتيجه توجه كردن و اهميت دادن بيشتر خانواده ها به فرزندان، باعث شده تا در بعضي موارد افراط هايي نيز در اين زمينه صورت پذيرد. از آن جمله است توقعات والدين در مورد نمرات فرزندانشان. اين توقعات كه مي تواند ناشي از قياس فرزند با ديگر فرزندان دوست و آشنا و چشم و هم چشمي با آنها يا به علت امكانات قرار گرفته از (طرف والدين در اختيار فرزند ) از جمله كتاب ها و كلاس هاي كمك آموزشي – معلم خصوصي- استفاده از كامپيوتر و اينترنت و…( باشد، تا جايي پيش مي رود كه بعضي والدين كميت را فداي كيفيت كرده و تنها كسب نمره 22 را ارزش تلقي مي كنند. اين گونه توقعات نه تنها نتيجه مطلوب در پي نداشته بلكه در بسياري اوقات تنها باعث افزايش اضطراب در دانش آموز و نتيجه عكس مي گردد.

به دو دليل مهم ارتباط بين مدرسه و خانه توصيه مي شود. اول اينكه ارتباط بين اين دو نهاد باعث ايجاد يك نوع هماهنگي در هدف ها، روش ها و انتظارات تربيتي و آموزشي بين خانه و مدرسه مي شود. حسن اين تربيتي فرزندان كه هماهنگي اين خواهد بود كه از بروز تضادها و دوگانگي ها و تعارض ها در امور تحصيلي و خصوصاً موجب بروز سرخوردگي، دلزدگي و افسردگي در فرزندان مي شود و نتيجه اي جز سردرگمي فرزندان ندارد.

پیشرفت تحصیلی به جلوه ای از وضعیت تحصیلی دانش آموز یا دانشجو اشاره دارد که این جلوه ممکن است نشان دهنده نمره یک دوره، میانگین نمرات برای مجموعه ای از دوره ها در یک درس یا میانگین نمرات دوره های مختلف باشد. بنابراین یافته های پژوهشی که در این زمینه صورت گرفته است نشان می دهد که والدین به طور مستقیم و غیرمستقیم نقش بسزایی در پیشرفت تحصیلی دارند

انتظارات بالای پدر و مادر از عملکرد فرزندان در مدرسه همسو با عملکرد مثبت آموزشی، آن ها را از لحاظ فکری پرورش می دهد؛ همچنین والدینی که پاسخگوی احساسات و عواطف فرزندان خود هستند و از پیشرفت آنها حمایت می کنند، نقش مؤثری در عملکرد  تحصیلی آنان دارند.

عوامل روابط والدینی در تعیین میزان عملکرد تحصیلی  فرزندان نقش معناداری دارد در پژوهشی با عنوان تأثیر سبک های والدینی، مداخالت تحصیلی والد-کودک در خانه و ارتباط والدین با مدرسه بر روی رفتارهای اجتماعی و مهارت های تحصیلی کودکان، به این نتیجه رسیدند که سبک والدینی استبدادی پدر با مهارت های اکتسابی و وسعت واژگان کودکان رابطه منفی دارد؛ در حالی که سبک اقتدارگرایانه پدر و تعامل تحصیلی او با فرزندان در خانه و تماس مداوم با مدرسه بر رشد این مهارت ها و نیز رفتارهای اجتماعی کودکان رابطه مثبتی دارد؛ در مورد مادران نیز در این پژوهش مشخص گردید که سبک والدینی استبدادی مادران با رفتارهای اجتماعی کودکان رابطه منفی دارد، در حالیکه فرزندان مادران دارای ارتباط مستمر با مدرسه فرزند خود، از رشد اجتماعی بالاتری برخوردارند.

ارتباط با مدرسه به اين دليل نيز كه موجب مي گردد تا والدين از وضعيت تحصيلي و نيازهاي فرزندانشان بهتر و بيشتر آگاه شوند و اطلاعاتي را به دست آورند كه براي ارائه نقش تربيتي بهتر خانواده لازم و ضروري است توصيه مي گردد. برخي والدين به دليل عدم آشنايي كافي با نيازهاي واقعي ويژگي هاي سني فرزندانشان در سنين مختلف و عدم اطلاع از وضعيت تحصيلي آنان نمي توانند نقش هاي نظارتي و حمايتي خود را به طرز صحيحي اجرا نمايند و نه تنها موجب بروز افت تحصيلي در فرزندان خود مي شوند بلكه روز به روز از فرزندان خود نيز به دليل عدم شناخت كافي از آنان فاصله مي گيرند…

ارتباط مستمر با مدرسه و شركت منظم در جلسات انجمن اولياء و مربيان و شركت در كلاس هاي آموزشي مناسب براي آشنايي با ويژگي ها و نيازهاي فرزندان در دوره هاي سني مختلف راهكار مناسبي است براي تقويت بعد نظارتي و حمايتي خانواده ها در برابر فرزندان كه اميدواريم مورد توجه خانواده ها قرار گيرد.