قناعت

ماه مهر؛ شروع گرمی ها و سردی ها است، داغ شوق پیوستن به جمعی که با سردی نگاه های ترحم آمیزی یخ می بندد و با چهره ای یخ بسته با نگاه های معصومانه اش به پوشش ظاهری زیبای هم مدرسه هایش که با یک لحظه پلک زدن، داغ قطره اشکی یخ این چهره را […]

ماه مهر؛ شروع گرمی ها و سردی ها است، داغ شوق پیوستن به جمعی که با سردی نگاه های ترحم آمیزی یخ می بندد و با چهره ای یخ بسته با نگاه های معصومانه اش به پوشش ظاهری زیبای هم مدرسه هایش که با یک لحظه پلک زدن، داغ قطره اشکی یخ این چهره را ذوب می کند.

 

هر ساله با شروع مهر، شور و نشاط خرید در وجود بچه ها قوت می گیرد. مسئله ی خرید همواره دو نکته را به ذهن متبادر می کند. نکته ی اول اینکه: کودکان ما چقدر با مفهوم قناعت عجین شده اند و یا ما مصرف گرایی را در وجودشان نهادینه کرده ایم.
نکته ی دوم و البته پر اهمیت تر این است که فرزندان ما چقدر نوع دوستی و گرفتن دست دیگری را یاد گرفته اند، هستند کودکانی که امکان تامین وسایل و مایحتاج مدرسه را ندارند و ما باید حواسمان باشد که فرزند ما از همکلاسی و هم مدرسه ای خود غافل نشود.

 

باید به خاطر داشته باشیم که کودکان راه و رسم زندگی را از ما می آموزند و ما باید تلاش کنیم همه فوت و فن های لازم برای زندگی موفق و سالم را به آنها بیاموزیم. یکی از مهمترین جنبه های زندگی بچه ها تربیت اقتصادی است. در واقع تربیت صحیح اقتصادی فرزندان ما می تواند تا حدود زیادی به موفقیت آن ها در زندگی کمک کند.

 

ما در صرفه جو، بچه هایش را صرفه جو تربیت می کند. مادری که نگرش اقتصادی دارد، فرهنگ اقتصادی اش را به خانواده و فرزندان منتقل می کند و مانع از بریز و بپاش های بی مورد می شود. نقش اقتصادی مادر در کل خانواده جاری است، بخش اعظمی از تربیت، الگوپذیری متربی از مربی است و از طریق گفتار، کردار و رفتار در وجود بچه ها نقش می گیرد.

 

قناعت و صرفه جویی، ساده زیستن و سازگاری از مهمترین ویژگی های زنان و مردان این سرزمین بوده و از دیر باز، داشتن فرهنگ قناعت و استفاده بهینه از مواهب الهی جزء شاخص های زندگی آنان محسوب می شده است. با توجه به اینکه تمام شخصیت فرزندانمان در کودکی شکل می گیرد، لذا برنامه ریزی درست و منطقی در دوران خردسالی می تواند بسیاری از مشکلات و چالش های دوره های سنی بعدی را کم کند.

 

مصرف­ گرایی آسیب بزرگی است که گریبان خانواده ها را گرفته است و به تبع والدین کودکان نیز به سوی این مسئله سوق یافته اند. وقتی کارتون ها و بازی های رایانه ای، مصرف زدگی و تجمل گرایی را به فرزندان ما می­آموزند، ما دیگر نمی توانیم الگوی درست مصرف کردن را به فرزندانمان آموزش دهیم، به طور مثال وقتی عروسکی به بازار می­آید و در کنارش ۱۰ نوع لباس دارد، فرزند ما نیز به خود می گوید من نیز ۱۵ نوع لباس می خواهم و دیگر نمی توانیم برای او از مفهوم زیبای قناعت صحبت کنیم. نمونه­ی این مسئله را ما می توانیم هم زمان با شروع ماه مهر و خرید­های لازم برای مدرسه ببینیم. ما باید این آموزش صحیح را به فرزندان خود بدهیم در حالی که وسایل مدرسه ­ی سال قبل آن ها سالم است آن ها دیگر نیاز به خرید همان وسیله و صرف هزینه برای آن را ندارند.

 

فرد­گرایی هم خطر جدی دیگری است که با ابزارهای مختلفی از جمله رسانه به کودکان ما منتقل شده است که این امور در دین و سبک زندگی ایرانی و اسلامی ما مذموم است و خطرات زیادی را با خود به همراه دارد. فرزندان ما باید یاد بگیرند که حواسشان به دوستان و هم کلاسی های خود باشد و اگر می­توانند کمکی در راستای حل مشکلات آن ها داشته باشند از این کمک ها دریغ نکنند.

 

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما