نام، اگر مطابق با فرهنگ جامعه و برگرفته از شخصیت های مذهبی یا تاریخی باشد، بیانگر افتخار و سربلندی است و ناخودآگاه، صفات و ویژگی های #مثبت آن شخصیت ها در فرد انعکاس می یابد و از عوامل زمینه ساز سلامت روان محسوب می شود. نقطه مقابل آن، اسامی غیر متعارف است که گاهی اولیا با انگیزه های مختلف برای فرزندان خود اختیار می کنند که او را تافته جدا بافته از اجتماع، همکلاسی ها، فامیل و دیگران خواهد کرد و گاهی نیز زمینه تمسخر و برخوردهای غیر عادی را فراهم می کند.

بنابراین، از جمله بزرگ ترین و مهم ترین وظیفه ای که هر پدر مادر بر عهده دارد، نام گذاری فرزند است.نام گذاری، به عنوان اوّلین قدم تربیتی خانواده و از اولین اقدامات روان شناختی و تربیتی محسوب می شود. گاه خانواده ها اصرار دارند که اسامی منحصر به فردی روی فرزندان خود بگذارند و به همین دلیل، نام های عجیب و غریب و غیر متداولی انتخاب می کنند و اصرار دارند که آن اسم، در شناسنامه فرزندشان ثبت شود.

بعضی افراد نیز اصرار دارند که نام خود یا نام پدرشان را که غالباً هم مرکّب و غیر متداول است روی فرزندان یا نوه های خود بگذارند که اداره ثبت احوال، این اجازه را به آن ها نمی دهد؛ چون فرزندان امروز، متعلّق به زمان خودشان هستند. نام های ترکیبی نیز در این میان، از اقبال خوبی برخوردارند، بخصوص که نام محمد با خاصیت پذیرش پسوند یا پیشوندهای مختلف، به زیبایی اسم نیز می افزاید و نام جدیدی را می سازد.

در پایان، باید گفت که از تحقیقات مختلف و یافته های اجتماعی چنین برمی اید که حوادث سیاسی و فرهنگی، بر روی منحنی انتخاب اسم افراد در سال های مختلف، تأثیر می گذارد؛ امّا برخی از نام ها – که «محمّد»، سرآمد آن است – از این فراز و فرودها مصون مانده، در دوره های مختلف همچنان دارای ارزش و محبوبیت است.