تلاش برای کنترل نافرمانی

فرزندتان گاهی در برابر دیگران بسیار گستاخ می شود و از خواسته های شما سرپیچی می کند. والدین از قضاوت دیگران در مورد خود نگرانند اما بهتر است این مسئله را درک کنید که همه مادرها و پدرها بعضی مواقع با کودکی وحشتناک، غیر قابل کنترل و سرکش مواجه می شوند.فرزندتان گاهی در برابر دیگران […]

فرزندتان گاهی در برابر دیگران بسیار گستاخ می شود و از خواسته های شما سرپیچی می کند. والدین از قضاوت دیگران در مورد خود نگرانند اما بهتر است این مسئله را درک کنید که همه مادرها و پدرها بعضی مواقع با کودکی وحشتناک، غیر قابل کنترل و سرکش مواجه می شوند.فرزندتان گاهی در برابر دیگران بسیار گستاخ می شود و از خواسته های شما سرپیچی می کند. والدین از قضاوت دیگران در مورد خود نگرانند اما بهتر است این مسئله را درک کنید که همه مادرها و پدرها بعضی مواقع با کودکی وحشتناک، غیر قابل کنترل و سرکش مواجه می شوند.

 

در خانواده هایی که کودکان نافرمانی، پرخاشگری و رفتار مقابله جویانه بروز می دهند, مشخص شده که والدین هیچ توجه، تشویق و پاداشی برای رفتار خوب فرزند خود قائل نمی شوند بنابراین کودک هم هیچ دلیلی برای ارائه رفتار خوب ندارد. زیرا می داند که پدر و مادر پاسخی به این رفتار وی ندارد. در عوض والدین به رفتار نادرست و نامناسب وی با عصبانیت و خشونت پاسخ می دهند. بنابراین کودک هم برای جلب توجه آنها، حتی توجه منفی، شروع به نافرمانی و پرخاشگری می کند.

غالباً والدینی که برای فرزند پروری آموزش ندیده باشند برای برخورد درست و سازنده با رفتارهای ناسازگارانه فرزندشان آمادگی و مهارت لازم را ندارند بنابراین:

  •   عده ای با محکوم کردن خطاها و ناسازگاری های فرزندشان به زور و تهدید متوسل می شوند.
  •   عده ای با طبیعی پنداشتن رفتارهای ناسازگارانه فرزندانشان پرچم تسلیم را بالا می برند.
  •   عده ای نیز با آزمایش وخطا تلاش می کنند تا روش بهتری را برای کنترل فرزندان خود پیدا کنند.

 

رفتارهای ناسازگارانه، رفتارهایی هستند که با نظر پدر و مادر، اطرافیان و جامعه سازگاری ندارد رفتار فرزندان ناسازگار احساس بسیار بدی را در اطرافیان ایجاد می کند و با واکنش های ناخوشایندی از سوی دیگران مواجه می شوند. در بعضی خانواده ها با مشکلات بسیار، بسیاری از والدین نمی توانند شیوه مناسبی برای تنبیه فرزند خود اتخاذ نمایند و کودکان در این قبیل خانواده ها در قبال رفتار صحیح و مناسب خود تشویق نمی شوند و همچنین به خاطر رفتار نادرستشان تنبیه مناسب دریافت نمی کنند. سرانجام این پرخاشگری، نافرمانی و رفتارهای مقابله ای در اثر مرور زمان به بخشی از شخصیت آینده کودک تبدیل می شوند. بعضی از والدین به فرزند خود اجازه هرگونه رفتار نامناسبی را می دهند و ناگهان آنها را به شدت تنبیه می کنند. چنین رفتار بی ثباتی از سوی والدین باعث می شود که کودک هنگام بلوغ و در بزرگسالی به انجام رفتارهای ضداجتماعی شدید تر و خطرناکتری دست بزند.

 

کودکان با سرشت های متفاوت به دنیا می آیند. بعضی از آن ها تغییرپذیر، منعطف، همکار و مهربان متولد می شوند و بعضی دیگر پرخاشگر، پرتوقع، ناسازگار و انعطاف ناپذیر، سرشت فرزند شما نقش مهمی در چگونگی رفتار وی یا اطاعت او از قوانین شما خواهد داشت. اگر فرزند شما دارای سرشت ناسازگار و مشکل است سعی کنید توانایی ها و هرگونه تلاش وی برای همراهی با شما را تشویق کنید و باید به خاطر داشته باشید که هر کودکی حتی یک کودک مشکل ساز، یک انسان با افکار، علائق، عقاید و احساسات خاصی است که احتیاج به حمایت و توجه والدین خود دارد. کودکان نسبت به فشارهای روانی شدیدا آسیب پذیر هستند. اگرچه خود آن ها این موضوع را قبول ندارند. نکات استرس آور برای کودکان عبارتند از: داد و فریاد در خانه، سپری کردن ساعت های طولانی در مدرسه، مشاجره دائمی با خواهر و برادر، نداشتن اوقات فراغت خوش و سرگرم کننده در کنار والدین، تکالیف آموزشی فراوان و از همه ساده تر گرسنگی و خستگی. کودکان تحت چنین شرایطی تحریک پذیر و ناسازگار می شوند. با پیدا کردن نکات استرس آور در زندگی فرزند و کاستن یا از بین بردن آنها، تدریجا پیشرفتی در خلق و روحیه و تمایل وی به همکاری و اطاعت از قوانین خانه حاصل خواهد شد.

 

فشار روانی بر والدین نیز می تواند به طور غیرمستقیم در تداوم یافتن مشکلات رفتاری فرزندتان نقش داشته باشد. هنگامی که دچار فشار روحی شدید می شوید، نمی توانید برنامه تربیتی موردنظر خود را پیگیری کنید و در نتیجه گاهگاهی رفتار نامناسب کودک خود را تقویت خواهید کرد، که این روش باعث پایدار شدن رفتارهای مقابله جویانه کودک خواهد شد. در توقعات خود واقع گرا باشید. سطح توقع خود را متناسب با سن کودک نمایید تا او نیز به بهترین نحو ممکن رفتار کند. توقع زیادی است که از یک کودک 3 ساله بخواهیم هنگامی که ساعت ها صرف خرید کرده ایم رفتار مناسبی داشته باشد.

 

قبل از ترک خانه 3 ژتون به کودک بدهید و به او بگویید با هر بد رفتاری یک ژتون از او می گیرید و وقتی به خانه برگشتید می تواند ژتون ها را برای تماشای فیلمی خاص یا انجام دادن یک بازی با شما استفاده کند. اگر هیچ ژتونی نداشت هیچ یک از این مزایا را نخواهد داشت. به او بگویید بحث در مورد از دست دادن یک ژتون باعث می شود تا ژتون دیگری را به خاطر بحث کردن از دست بدهد.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما