«اگر در دامن مادر، که بالاترین محل تربیت است، بچه خوب از کار درآمد، این تا آخر به همان تربیت بچگی که شده باقی می‌ماند! مگر یک عوامل بسیار قوی‌ای او را برگرداند. زیرا علاقه‌ ای که بچه به مادر دارد به هیچ کس ندارد و حرف مادر نقش می‌شود در مغزش.

تمام آرزو های بچه خلاصه می‌شود در «مادر»، چون به هیچ‌کس آن علاقه را ندارد. بچه همه چیز را در «مادر» می‌بینید؛ «حرف»، «خُلق» و «عمل» مادر در بچه‌ها اثر دارد. بچه از همان دامن مادر، اعمالش و گفتارش، به تقلید از مادر که از همه تقلیدها بالاتر است و به #تزریق مادر که از همه تزریق ها مؤثرتر است، تربیت مى‌شود.

مسئول افعال و اعمال بچه‌ها هم شما هستید. گمان نکنید که یک بچه است… اگر این بچه‌اى که شما تربیت کردید یک تربیت صحیح باشد و آن وقت آن بچه در رأس جامعه واقع بشود، یک ملت را سعادتمند مى کند؛ و آن شرفش مال شماست. و اگر خداى نخواسته به عکس باشد…این ممکن است که بعدها یک جامعه را به فساد بکشد. خیال نکنید یک آدم است. گاهى یک آدم، یک دِه را خراب مى‌کند؛ گاهى یک آدم یک شهرستان را خراب مى‌کند؛ گاهى یک مملکت را خراب مى‌کند. همه تحت تأثیر مادران هستند. آنکه بهشتی می‌شود، پایۀ بهشتی شدنش از مادر است.

مادر است که فرهنگ و معرفت و تمدن و ویژگی‌های اخلاقیِ یک قوم و جامعه را با جسم خود، با روح خود، با خُلق خود و با رفتار خود، دانسته و ندانسته به فرزند منتقل می‌کند.»

…(صحیفه امام)…

«مادری به نوعی جلوۀ مقام ربوبیت خداست! خدا بعضی از خصلت‌های خودش را به او داده که تو بیا بنده‌پروری کن، رب باش، در همان اندازه‌هایی که هستی. به یکی از بندگان من برس، من این مأموریت را به تو دادم! پدر رازق است، از این ‌جهت خیلی شباهت به این اسم باعظمت پروردگار پیدا می‌کند. این تلقی‌ها خیلی مهم و تعیین‌کننده است! گاهی اصلاً نمی‌خواهد زیاد توصیه‌هایی برای اینکه آدم مراقب رفتار خودش باشد، مطرح شود، تلقی که درست باشد، رفتار هم درست خواهد شد.»

…(استاد پناهیان)…