می 29
بازدید : 752
نظرات : بدون دیدگاه
والدین و بروز اوتیسم

اوتیسم يک اختلال نافذ رشد است. بعضي از پزشکان براي افراد اوتیسم از واژه اختلال حواس استفاده مي کنند چرا که دامنه دقت آنها پايين و علائم شان متفاوت است. اوتیسم در بعضي از افراد ممکن است اصلا تشخيص داده نشود مخصوصا آن هايي که علائم خفيفي دارند يا چند معلوليتي هستند. در این مطلب […]

اوتیسم يک اختلال نافذ رشد است. بعضي از پزشکان براي افراد اوتیسم از واژه اختلال حواس استفاده مي کنند چرا که دامنه دقت آنها پايين و علائم شان متفاوت است. اوتیسم در بعضي از افراد ممکن است اصلا تشخيص داده نشود مخصوصا آن هايي که علائم خفيفي دارند يا چند معلوليتي هستند. در این مطلب بر آن شده ایم که تاثیر سن و شغل والدین را در بروز اوتیسم بررسی نماییم.

 

  • از لحاظ سنی

سن پدر بیش از سن مادر در ابتلای کودک به اختلالاتی مانند اوتیسم موثر است. عامه مردم فکر می کنند که برای حفظ سلامت نوزاد، سن مادر هنگام بارداری باید کم باشد و پدر می تواند تا هر سنی بچه دار شود. اگر هم پدری صاحب فرزندی با اختلال اوتیسم شود، انگشت اتهام به سمت مادر نشانه می رود و اکثر افراد، مادر را مقصر اصلی این اختلال می دانند.

 

با هر سال افزایش سن پدر هنگام انعقاد نطفه، جهش های ژنتیکی بیشتری در اسپرم مردان رخ می دهد و احتمال انتقال سلول های جهش یافته به نسل بعد در مردان بیشتر از زنان می باشد. ارتباط این نوع جهش های ژنتیکی با بیماری های نظیر اوتیسم، اسکیزوفرنی و انواعی از بیماری های تکاملی و رشدی مشخص شده است.

 

در بسیاری از جوامع از جمله در کشور خودمان ایران، در حال حاضر بسیاری از جوانان تمایل دارند دیرتر ازدواج کنند و تمایل چندانی به زود بچه دار شدن نیز ندارند. این تحقیقات هشدارهای نگران کننده ای را برای نسل های بعدی به همراه دارد، زیرا همه ساله میزان کودکان مبتلا به اوتیسم بیشتر می شود.

 

اگرچه افزایش سن مادر هنگام بارداری احتمال ابتلای فرزند را به انواع اختلالات ژنتیکی و ناهنجاری های کروموزومی بیشترمی کند، اما مطالعات افزایش سن پدر را در ابتلای کودک به اوتیسم بسیار موثر می دانند. بالا رفتن سن پدر در زمان لقاح، میزان سقط جنین را بیشتر می کند که باز هم به دلیل نقص کروموزومی و ژنتیکی است که در سلول های جنسی مرد به دلیل افزایش سن رخ می دهد. هرچه سن مادران و پدران یک جامعه بالاتر برود، احتمال ابتلای فرزندان آن ها به بیماری ها و ناهنجاری ها بیشتر می شود و این یک هشدار برای جوانان و سازمان های مربوطه می باشد.

 

  • از لحاظ شغلی

شغل والدین عموما به دو گروه تقسیم می شود: آن هایی که مشاغل فرد- محور ندارند ( فنی) و آنهایی که مشاغل فرد محور دارند (غیرفنی).

پدرانی که در مشاغل مهندسی کار می کنند دو برابر بیشتر در خطر داشتن کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم هستند. پدرانی که در مشاغل مالی کار می کنند چهار برابر، و آن هایی که در مشاغل مراقبت های سلامتی، کار می کنند شش برابر بیشتر احتمال دارد کودک مبتلا به اوتیسم داشته باشند. این در حالی است که بین ابتلای کودک به اوتیسم و شغل مادر هیچ رابطه ای وجود ندارد.

 

با این حال، کودکانی که پدر و مادر آن ها در زمینه های فنی شاغل هستند بیشتر در خطر ابتلا به شدیدترین شکل اوتیسم قرار دارند. شغل والدین می تواند شاخصی برای شناسایی رفتارهای شبه اوتیسمی و به عنوان عاملی در تشخیص بالینی یک کودک مشکوک به اوتیسم به کار گرفته شود. پزشکان باید بیاموزند که شغل پدر را در هنگام معاینه بیمار در نظر بگیرند

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما