ایجاد یک رابطه دوستانه

نباید میان نقش‌های والدین مرزهای زیادی قائل شد و گفت و گوی صمیمی را تنها وظیفه مادران دانست. در گفت و گوهایی که با فرزندان خود داریم هدف اصلی ایجاد آگاهی و بینش است چرا که والدین تجربیاتی دارند که می‌تواند در اختیار فرزندان قرار بگیرد. فضای امن یکی از مهمترین پارامترهای گفت و گو […]

نباید میان نقش‌های والدین مرزهای زیادی قائل شد و گفت و گوی صمیمی را تنها وظیفه مادران دانست. در گفت و گوهایی که با فرزندان خود داریم هدف اصلی ایجاد آگاهی و بینش است چرا که والدین تجربیاتی دارند که می‌تواند در اختیار فرزندان قرار بگیرد. فضای امن یکی از مهمترین پارامترهای گفت و گو است. منظور این است که حرفای مطرح شده نتایج و پیامدهایی را به دنبال دارد و افرادی که با یکدیگر صحبت می کنند باید خیال آسوده داشته باشند تا آنچه در ذهنشان می گذرد را بیان کنند. نگرانی طرفین از اینکه پس از گفت و گو مورد داوری قرار بگیرند، آسیب زاست.

 

در گفت و گو کردن باید انسان مهربانی باشیم و ما برای این موضوع به یک آستانه تحمل بالا نیاز داریم چرا که در گفت و گو ممکن است حرف هایی زده شود که خوشایند ما نباشد. مهارت در گفت و گو بسیار اهمیت دارد. والدینی که خلاق تر و اهل مطالعه اند خیلی بهتر می توانند این رابطه را فراهم کنند زیرا از قدرت تحمل بالاتری برخوردارند و پیش داوری نمی‌کنند.

 

فضای مجازی فقط اطلاعات به افراد می دهد و هرگز جای خالی ارتباط را پر نمی کند. جنس این فضا برای انسان حالت گم گشتگی ایجاد می کند و سیال بودن و شناور بودن در این فضا لذت های خاص خود را دارد اما فرزندانی که ساعت های طولانی غرق در فضای مجازی هستند به این معنا نیست که آن فضا توانسته جای دوست را برای آن ها بگیرد چرا که رابطه عاطفی برقرار نمی شود.

 

اگر این رابطه عاطفی را برقرار کنیم و به او کمک کنیم از این گم گشتگی بیرون بیاید و انبوه اطلاعات را تفسیر و تحلیل کند و در جای خود قرار دهد، در واقع از امکان فضای مجازی برای تقویت رابطه دوستانه با کودک خود بهره گرفته ایم. بنابراین اگر مدام به کودک خود بگوییم گوشی یا تبلت را کنار بگذار و بیا با من حرف بزن کمکی به رابطه دوستانه با فرزند نکرده ایم. بهتر است با او درباره این فضا گفت و گو کنید. به عنوان مثال از او بخواهید درباره صحبت هایی که در آنجا می شود حرف بزند و با او این مسائل را تحلیل کنید.هم به رابطه دوستانه با او قوت بخشیده اید و هم به او کمک کرده اید در انبوه اطلاعات گم نشود.

 

اولین قدم این است که فرزند خود را بشناسیم چرا که همه افراد برای همکاری در گفت و گو خود روزنه هایی دارند. متناسب با شناخت باید راه حل را پیدا کرد.برخی از کودکان خوش قلق هستند و صمیمانه با پدر و مادر خود رابطه برقرار می کنند اما برخی از بچه ها مقاومت بیشتری دارند و سرسخت تر هستند و این سرسختی نباید باعث این شود که این افراد کنار گذاشته شوند. با تفکر جدید و راه حل و شیوه های نوین می‌توان راه حلی برای آن ها فراهم کرد.

 

برخی از افراد در تقسیم بندی به عنوان افراد ذهنی شناخته می شوند. این افراد در ارتباط با دیگران با تردید و تامل بیشتری اقدام می کنند و این موضوع را نباید عدم تمایل او برای ارتباط دوستانه تلقی کرد باید به او مجال دهیم با شیوه ها و الگوهای خاص خود ورود پیدا کند. شناخت روش و منش هر شخص برای دوستی شرط کلیدی است.

 

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما