در نظام تعلیم و تربیت، کودکان خردسال از زمانی که سه ساله میشوند مورد توجه مـراکز مهدکودک قرار میگیرند. این مراکز تربیتی به کودکان فرصت میدهند تا با دیـگران بازی کرده و توانایی های حـسی و حـرکتی خود را پرورش دهند و سازگاری اجتماعی و همکاری جمعی را یاد بگیرند. مهد کودک امکانات بسیار زیاد […]
در نظام تعلیم و تربیت، کودکان خردسال از زمانی که سه ساله میشوند مورد توجه مـراکز مهدکودک قرار میگیرند. این مراکز تربیتی به کودکان فرصت میدهند تا با دیـگران بازی کرده و توانایی های حـسی و حـرکتی خود را پرورش دهند و سازگاری اجتماعی و همکاری جمعی را یاد بگیرند. مهد کودک امکانات بسیار زیاد و فضای بیشتری نسبت به خانه برای بازی در دسترس فعالیت کودکان قرار میدهد. کودک در مهد کودک یاد میگیرد تـا برای ساعت ها دور از خانه بسر برد، با بچههای دیگر بازی کند و اندکی انضباط دور از خانواده را فرا گیرد.
در مهدکودک بسیاری از فعالیت های بایستی حول محور بازی متمرکز باشد چون کودکان خردسال در این مرحله از تحول یـادگیریهای خـود را از خلال بازی ها بهتر از کتاب دریافت میکنند. در یک مهدکودک خوب، تلاشی برای انتقال تعلیمات رسمی نمیشود و مراقبین، آموزش های فردی و اجتماعی را از طریق بازی های گروهی و سایر فعالیتها تدریجا به بچهها منتقل مینمایند. امـروزه ایـن گونه آموزش های مقدماتی به کودکان 3 تا 5 ساله در سال های اولیه رشد بسیار مفید تشخیص داده شده و مورد توجه قرار گرفته اند زیرا مادران با سپردن کودکانشان به مهدکودک فرصت لازم و کافی برای شرکت در فـعالیتهای اجـتماعی را خواهند یافت.
هنگام سپردن کودکان در مهد کودک رعایت نیازهای عاطفی بچهها بیش از هر چیز اهمیت داشه و ارضای این نیازها توسط والدین و مربیان لازم و ضروری است. این نیازها اگر با مـلایمت ارضـا نـشده و سرکوب شوند ضربات جبرانناپذیری در شـخصیت کـودک وارد مـیشود که اثرات تلخ آن در بزرگسالی ظاهر خواهد شد.
بنابراین والدین بهتر است در مراحل اولیه واگذاری بچه به مهد کودک خود مسئولیت بردن و آوردن او را بـه عـهده بـگیرند و حتی المقدور از رها کردن او در حالت گریه و اضطراب شـدید خـودداری نمایند و اگر چنانچه بخاطر انجام کارهای شخصی و شغلی قادر به رعایت این وظیفه نمیباشند لااقل سعی کنند هنگام بـرگشتن کـودک در مـنزل باشند تا بچه احساس بی پناهی و تنهایی ننماید و برای جبران اوقـات دوری از والدین راه هایی را جستجو کنند تا کودک مدت زمان بیشتری در کنار آنان باشد.
- وظیفه مربیان
مربیان بـا شـرکت دادن بـچهها در بازی های گروهی احساسات، عواطف و هیجانات آنان را جهت داده، کودکان را با دوستان آشـنا میکنند و رشد آگاهی های فردی و اجتماعی آنان را سبب میشوند.
مهدکودکها با ارائه خدمات خود و فراهم نمودن لوازم و اسباببازی های متنوع نـقش ارزنـدهای را در ایـن زمینه ایفا میکنند. بچهها در خلال بازی ها بسیاری از نکات انضباطی و بهداشی را فرا گـرفته و چگونگی سـروکار داشتن با بچههای دیگر و بزرگسالان با شخصیتهای مختلف را یاد میگیرند. آن ها میآموزند که چگونه از هـمکاری بـا دیگران و حل تعارضاتشان لذت ببرند و با همسالان سازگاری اجتماعی داشته باشند. همچنین حفظ تعادل، مـهارت های بـدنی، رعایت نوبت و همکاری جمعی را در میدان بازی و بر روی وسایلی مثل تاب، سرسره، سه چـرخه، الاّ کـلنگ و غـیره یاد میگیرند.
در یک مهدکودک یا مرکز نگهداری روزانه خوب مربیان تلاش میکنند تا حـس تـعاون و همکاری جمعی، قوه ابتکار و خلاقیت کودکان را پرورش دهند و به بچهها نه فقط برای رفـتن بـه مـدارس رسمی کمک کنند بلکه از لحاظ اجتماعی، هیجانی و هوشی آنان را تقویت کرده و سازگاری اجتماعیشان را برای دوران بـزرگسالی پایـهریزی نمایند.
مربی مهدکودک در واقع جایگزین مادر در زمان نبود اوست. بنابراین وظیفه او فقط نگهداری و پرستاری از کودک نیست بلکه مربی باید به همه جوانب پرورش جسمی و معنوی کودک توجه کند. او باید با صبر و حوصله و دلسوزی، زمینه های لازم برای شکوفایی استعدادهای بچه ها را فراهم و از طریق آموزش مناسب، مهارت ها، ارزش ها و اصول اخلاقی، انسانی، اجتماعی و فرهنگی را به آن ها انتقال دهد.
مربی مهدکودک باید بتواند به خوبی با بچه ها ارتباط برقرار کرده، برنامه ها و کلاس های مختلف را مدیریت و به درستی با رفتارهای نامناسب و چالشی آنها برخورد کند. همچنین باید صبور، مهربان و خوش اخلاق باشد.