غـریزۀ جـنسی و بیداری آن در دوران بلوغ، مشکلات زیادی برای نوجوان پدید می‌آورد. بنابراین وظیفۀ مربی است که با احـتیاط، ذهن نوجوان را در این زمینه روشن سازد و به او کمک کند، راه را از چاه باز شناسد. نـوجوان مشکلات جنسی و روانی خـود را بـا هرکسی در میان نمی‌گذارد، به همین خاطر، […]
غـریزۀ جـنسی و بیداری آن در دوران بلوغ، مشکلات زیادی برای نوجوان پدید می‌آورد. بنابراین وظیفۀ مربی است که با احـتیاط، ذهن نوجوان را در این زمینه روشن سازد و به او کمک کند، راه را از چاه باز شناسد. نـوجوان مشکلات جنسی و روانی خـود را بـا هرکسی در میان نمی‌گذارد، به همین خاطر، وجود مشاوران و معلمانی که آموزش‌های لازم را در این زمینه دیده باشند، ضروری است. وظیفۀ اولیای مدرسه و سایر کارکنان آن است که با تدارک برنامه‌های مناسب، احتمال بـروز بعضی زمینه‌های انحرافی نوجوانان را از جانب همسالان آن‌ها به حداقل برسانند.
مسؤولیت اصلی تربیت جنسی نوجوان به عهده پدر و مادر اوست. در صورت نبود مادر در محیط خانوادگی (به دلیل طلاق، مرگ و یا بیماری طـولانی و بـستری شدن در بیمارستان)، لازم است آموزش مسائل مربوط به بلوغ دختران، توسط زنان دیگر خانواده نظیر: عمه،مادربزرگ و خاله صورت گیرد و در صورت نبود پدر، پدربزرگ، عمو و دایی می‌توانند این مسؤولیت را به عهده گـیرند. در غـیر این صورت ترجیح دارد، این‌گونه مسائل به وسیلۀ یکی از مربیان مدرسه به دانش‌آموزان آموزش داده شود.
این که مسائل جنسی در مدرسه به صورت عمومی و یا انفرادی طرح شوند، موضوعی است کـه جـای بحث دارد. برخی از مسائل جنسی همچون احکام مربوط به غسل را مربی می‌تواند به صورت عمومی مطرح کند. اما برخی دیگر از مسائل و احکام، مانند احتلام، اگر به صورت انفرادی مطرح شـوند، بـهتر اسـت. در هر دو صورت، باید شرایط و مـقتضیات مـوجود در مـحیط را در نظر گرفت. اگر محیط طوری است که بچه‌ها در شرایط سنی تقریبا یکسانی قرار دارند و تفاوت‌های زیادی در مورد میزان اطلاعات جنسی آن ها وجـود نـدارد، طرح عمومی مسائل به اشکالی برنمی‌خورد. ولی اگر اخـتلاف‌های زیـادی از هر جهت در یک کلاس مشهود است، طرح مسائل خاص به صورت عمومی، معمولا نتایج مطلوبی در پی نخواهد داشت.
تربیت جـنسی مـانند هـر تربیت اصیل دیگری، بایستی به جا و به موقع خود انـجام شود، نه زودتر از زمانی که لازم است و نه دیرتر از آن. به هیچ‌وجه ضروری نیست کودک دورۀ ابتدایی از جزئیات روابط جـنسی زن و مـرد آگـاهی یابد. ولی ضمنا مایۀ تأسف خواهد بود، اگر دختری که آماده ازدواج اسـت، آنقدر نسبت به مسائل جنسی ناآگاه باشد که بدترین خاطرات زندگی او مربوط به زمان عروسی او باشد. تـربیت جـنسی بـاید حتی از سال‌های قبل از دبستان آغاز شود و کودک در هر مرحله از سنین عمر خـود، اطـلاعات جـامع‌تری در این‌باره کسب کند.
باید اذعان کرد که دختران از نظر جنسی نسبت به پسران آسـیب پذیرتر هـستند. یـکی به این دلیل که از لحاظ جسمی از پسران ضعیف‌ترند و دیگر این که سن بلوغ در آن ها کـم‌تر از سن بلوغ در پسران است. دختران معمولا در سن بلوغ از آگاهی و تعلیمات جنسی لازم برخوردار نـیستند. لذا بـه سـهولت در دام انحراف جنسی می‌افتند. پیشنهاد می‌شود مراقبت‌های والدین از اواخر دوره تحصیلی ابتدایی (پنجم دبستان)، بـیش‌تر شـود. معلمان و مربیان مدرسه نیز می‌توانند در زمینۀ آماده‌سازی دختران برای ورود به دوران بلوغ مؤثر بـاشند؛ از جـمله روش های پیشگیری از انحرافات جنسی را به آن‌ها گوشزد کنند.
نقش خانواده در تربیت جنسی انکارناپذیر اسـت. در واقـع آمـوزش مدرسه‌ای در این زمینه، مکمل آموزش‌های خانوادگی است. اما برخی خانواده‌ها مطرح کردن مسائل جـنسی را دور از شـرم و حیا می‌دانند و برخی دیگر هم اطلاع کافی و علمی دربارۀ این مسائل ندارند. بـنابراین کـلمات مـناسبی برای بیان منظور خود پیدا نمی‌کنند. در نتیجه نوجوان را در محیطی رها می‌کنند که ممکن است دوسـتان نـاباب و شبکه‌های ارتباطی همچون سی‌دی ها و فیلم‌های مخرب، سایت ها و شبکه های اجتماعی او را به انحراف بکشانند، بنابراین پیشنهاد مـی‌شود بـرای ایـن که بهتر بتوانیم به نوجوانان و جوانان خود کمک کنیم، خانواده بینش و بصیرت خود را نسبت بـه ایـن مـسأله بالا ببرد و تعصبات شخصی و پوچ خود را کنار بگذارد. به این منظور مدرسه‌ها مـی‌توانند بـا برپایی کلاس‌های خاص، مثل کلاس‌های آموزش خانواده، آموزش‌های لازم را در این زمینه به والدین بدهند. ضمن این کـه صـدا و سیما هم در این مورد نقش ارزنده دارد.
نویسنده این مطلب :
