علت آزار و اذیت کودکان می‌تواند به طور کلی ناتوانی جسمی یا اخلاقی باشد. کودکانی که نمی‌توانند ارتباط مؤثر و خوبی برقرار کنند و در بازی دیگر کـودکان شـرکت جـویند تمام همت خود را صرف آن می‌کنند که به گونه‌ای حریف های سـالم و زورمند خود را مورد تمسخر قرار دهند. همین‌طور بچه های ترسو […]
علت آزار و اذیت کودکان می‌تواند به طور کلی ناتوانی جسمی یا اخلاقی باشد. کودکانی که نمی‌توانند ارتباط مؤثر و خوبی برقرار کنند و در بازی دیگر کـودکان شـرکت جـویند تمام همت خود را صرف آن می‌کنند که به گونه‌ای حریف های سـالم و زورمند خود را مورد تمسخر قرار دهند.
همین‌طور بچه های ترسو و کم جرئت، که قدرت اقدام به کارهای دشوار و شجاعانه را نـدارند، بـا سـر به سر گذاشتن افرادی قوی و گستاخ، و مسخره کردن آن ها کار آن ها را بی‌ارزش جلوه مـی‌دهند، درحـالی‌که در اصـل بر آن ها رشک می‌برند. درحالی‌که آدم های جسور و پرجرئت معمولا در خیال اذیت و آزار دیگران نیستند.
در زمـینۀ عقلانی اذیت کردن و شیطنت همراه است با نوعی قدرت تخیل و نوعی کنجکاوی. فرد آزار دهنده آزمـایش هایی در مـورد دیگران انجام می‌دهد: قدرتش را روی دیگران آزمایش می‌کند و سعی می‌کند بداند که تا کـجا مـی‌تواند پیـش برود. در واقع از نوعی مهارت و زبردستی استفاده می‌کند. اذیت کردنی که با «تقلید» همراه اسـت بـدون دقت و ملاحظه در کار دیگران انجام پذیر نیست.
بیکار بودن و سـرگرمی نـداشتن مـیل به آزار دیگران را تقویت می‌کند. کودک تنبل، کودکی که «نمی‌داند چطور و به چـه کـاری سرگرم بشود» مزاحم برادر، خواهر و دوستش می‌شود و به اذیت و آزار او می‌پردازد. احیانا به سراغ پدر و مادرش می‌رود و در صـورت لزوم یـادی از سگ و گربۀ منزل می‌کند تا فعالیتی را که نشانه‌ای از نیاز طبیعت انسانی و بـه خـصوص طبیعت کودکی است نمایان سازد.
وقتی کـه کـودک خـردسالی سالمندی را که سخت به کار خود مـشغول اسـت مستأصل می کند و توقع دارد که سالمند با او بازی کند یا برایش قصه بـگوید، عـلتش تنها این است که می‌خواهد از ایـن عدم فـعالیت، از ایـن تـنهایی غیر قابل تحمل، رهایی یابد.
- سرمشقی که محیط خانوادگی بـه کـودک می‌دهد
کـسی که اذیت مـی‌کند کـسی است که او را اذیت کرده‌اند یا اذیت می‌کنند. اگر معنی اذیت کردن این باشد که در حق دیـگران کـاری بـکنیم که میل ندارند، یا وقفه‌ای در فعالیتشان ایـجاد کـنیم، چـقدر از پدر و مـادرها در ایـن مـورد مقصر به حساب می‌آیند، درحالی‌که در اصل بهترین و سودمندترین نیت ها را در سر داشته‌اند! کدام کودک روزی دربارۀ پدر و مادر غیر قابل تحمل چیز خواهد نوشت؟
تمام این دستورهای درست بنشین، راست راه برو، دسـت نزن،مؤدب باشد،سر و صدا نکن، لباست را کثیف نکن، و مانند این ها که روزی پنجاه بار تکرار می‌شود، آیا خود اذیت و آزاری بی‌پایان نیست؟ در هر حال مسلما موجب خشم و نارضایی کودک می‌شود و کـودک انـتقال خود را از هرکس که بتواند می‌گیرد. هرگونه رفتار نامناسب اطرافیان، اعم از مسخره کردن، شوخی کردن، تحقیر کردن، آزار و اذیت کردن، به ستوه آوردن و مخالفت کردن با کودک طبعا او را آماده می‌سازد که روزی در بـرابر این رفتارها نقش مثبت و معلومی را در پیش گیرد که معمولا همان اذیت و آزار دیگران است.
- مسئولیت های پدر و مادر
به‌طور کلی می‌توان گفت که هر رفتار کـودک کـه قابل ایراد باشد به یکی از ایـن دو علت است:
یا به علت سرمشق بدی که به او داده‌اند و یا به علت محروم کردن او از حقی که دارد و گاهی به هر دو علت، اغلب خصلت نـاشایست کـودک نشانه‌ای است از رفتار پدر و یـا مـادر. طبیعی است که اگر پدر و مادری با هم بدرفتاری کنند، کودک با کمی مبالغه اصل زد و خورد و دعوا خواهد شد. اگر پدر و مادری پیوسته خود را بستایند و با تکبر و غرور از موقعیت اجتماعی خود یـاد کـنند، کودک خود پسند و گستاخ بار خواهد آمد و اگر پدر و مادری پیوسته به دیگران گوشه و کنایه بزندد و دیگران را مسخره کنند، کودک نیز آزارجویی را پیشه خواهد ساخت.
نویسنده این مطلب :
سلام …پسر بزرگم برادر کوچک اش را خیلی اذیت میکنه.بعد کوچکی زیاد داد می کشه…بایت چیکار کرد