مناسب ترین روش برای فرزندپروری الگوی تربیتی مقتدرانه است. والدین مقتدر درخواست های معقولی از فرزندان خود دارند و این درخواست ها را با تعیین محدودیت ها و اصرار بر این که کودک باید از آنها تبعیت کند به اجرا می گذارند. در عین حال آنها صمیمیت و محبت نشان می دهند، صبورانه به نقطه نظرهای فرزندشان گوش می کنند و در تصمیم گیری اعضای خانواده با یکدیگر مشارکت دارند.
فرزندپروری مقتدرانه روشی منطقی است که در آن حقوق والدین و کودکان محترم شمرده می شود. این والدین همیشه بر رفتار کودک تأکید دارند و هرگز خود او یا شخصیتش را مخاطب قرار نمی دهند. مثلاً به کودک می گویند: «پسرم من دوست ندارم که تو با خواهرت با تندی صحبت کنی» و هرگز به او نمی گویند: «من تو را دوست ندارم چون با پرخاش صحبت می کنی.»این والدین کودک را به علت کثیف کردن فرش خانه و یا شکستن پنجره طرد نمی کنند و تمام توجه خود را به اصلاح مسأله اختصاص می دهند و هرگز سعی نمی کنند او را هراسان و پریشان ساخته و یا مقصر جلوه دهند.
این گونه والدین به فرزندان خود می گویند که از رفتار آنها ناراضی اند و آنها را توجیه می کنند که تنبیه شان صرفاً به منظور اصلاح رفتار است و هرگز قصد تخریب شخصیت آنها را ندارند. این والدین به مسائل و مشکلات کودکان به عنوان جزئی از زندگی طبیعی کودک می نگرند و به رفتار ناپسند کودک به عنوان عملی که برای ناخشنود کردن آنها صورت می گیرد توجه نمی کنند بلکه رفتار ناپسند کودک را به عنوان مشکلی می بینند که نیاز به راه حل دارد.
هر مشکل و آزار و اذیتی که از طرف کودکان ایجاد شود از نظر این والدین پیامد طبیعی کم هوشی ، ناآگاهی و یک اختلال عاطفی هیجانی است.آنها تلاش نمی کنند کودک را مقصر جلوه دهند بلکه سعی می کنند فقدان دانش او را اصلاح کرده و به او مهارت های لازم و اندیشه منطقی را آموزش دهند. این والدین عقیده دارند رفتارهای اشتباه کودکان برای رسیدن به بلوغ فکری و مقابله با مشکلات دوران بزرگسالی ضروری است. آنها هرگز کنترل خود را از دست نمی دهند و تنبیه بدنی را به عنوان آخرین چاره و زمانی که تنبیه های دیگر ثمری نداشته باشد مورد استفاده قرار می دهند.