بخشی از این استرس‌ها ناشی از برنامه‌های پیچیده درمانی، مسئولیت‌های شغلی و حرفه‌ای و تعهدات نسبت به سایر اعضای خانواده است. دشوار است که والدین کودکان اتیسم از طرفی باید پاسخگوی نیازهای کودک مبتلا به اتیسم باشند و از طرفی دیگر پاسخ‌گوی نیاز سایر اعضای خانواده که در اغلب موارد این بخش دچار مشکل می‌شود . بنابراین اتیسم تاثیرات عاطفی منفی زیادی را بر روی اعضای خانواده و به ویژه والدین دارد. مادران کودکان مبتلا به اتیسم از لحاظ سلامت روحی و روانی در معرض خطر هستند و استرس بالایی را تجربه می‌کنند. متاسفانه این میزان بالای استرس در والدین منجر به مشکلات بسزایی می شود، از جمله این مشکلات شامل:

• احساس گناه و ناامیدی به دلیل ماهیت غیرقابل درمان اختلال اتیسم و بروز رفتارهایی چون خشم، پرخاشگری و رفتارهای تکانشی.
• احساس گناه و ناامیدی ناشی از پذیرش مسئولیت و نگهداری فرزند اتیسم
• احساس ناشی از تنها بودن و پایمال شدن حقوق انسانی و نادیده گرفته‌شدن از طرف اطرافیان
• کناره‌گیری از جامعه و ترس از عدم پذیرش کودک مبتلا به اتیسم از طرف افراد جامعه
• احساس نگرانی از مشاهده تفاوت رفتاری کودک اتیسم در مقایسه با کودکان عادی
• احساس ناشی از عدم درک از طرف افراد جامعه
• نگرانی نسبت به اینده کودک اتیسم

از جمله تاثیرات عاطفی منفی اتیسم بر روی والدین تاثیر بر روی روابط زناشویی است. کودک اتیسم در مرکز توجه قرار می‌گیرد و زن و شوهر فرصتی برای توجه به همدیگر ندارند. اولین عاملی که زن و شوهرداری کودک اتیسم را در معرض خطر قرار می دهد کاهش میزان صمیمت و درک متقابل بین زن و شوهر است، میزان طلاق در والدین کودکان اتیسم ٩/۶ درصد بالاتر از زوجهای دارای فرزندان سالم و عادی است. بنابراین همزمان با ارایه خدمات روانشناسی برای کودکان اتیسم به والدین نیز توصیه می شود به مشاور و یا روانشناس برای کاهش استرس و یا بهبود روابط زناشویی و افزایش صمیمت مراجعه کنند.

اتیسم اختلالی پیچیده و نه تنها فردی، بلکه اجتماعی است. نگهداری از کودکی که تماس چشمی ندارد و یا توان انتقال نیاز‌هایش را ندارد ابعادی اجتماعی دارد، چرا که تبعات آن دامن‌گیر یکی از مهمترین ستون‌های تشکیل یک جامعه می‌شود، که همان خانواده است. اگر این تبعات مدیریت نشود و برای آن تدبیری درست اندیشیده نگردد، آسیب‌های فراوانی را هم به خانواده و هم به هر اجتماعی که اعضای خانواده اتیسمی با آن در تماس هستند وارد می‌سازد.

تشخیص علت اتیسم توسط متخصصان نقش بسزایی در تغییر کیفیت زندگی کودکان مبتلا به اتیسم خواهد داشت و نهایت کمک شایانی می‌کند به کاهش دردها و استرس‌های درونی والدین کودکان اتیسم. درد و آلام روحی که والدین کودکان اتیسم از زمان آگاه ‌شدن از ابتلای کودکشان به این اختلال با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

بخشی از این استرس‌ها ناشی از برنامه‌های پیچیده درمانی، مسئولیت‌های شغلی و حرفه‌ای و تعهدات نسبت به سایر اعضای خانواده است. دشوار است که والدین کودکان اتیسم از طرفی باید پاسخگوی نیازهای کودک مبتلا به اتیسم باشند و از طرفی دیگر پاسخ‌گوی نیاز سایر اعضای خانواده که در اغلب موارد این بخش دچار مشکل می‌شود. بنابر این اتیسم تاثیرات عاطفی منفی زیادی را بر روی اعضای خانواده و به ویژه والدین دارد.