خجالت نکش، سلام کن!

برخی از بچه ها دشواری رفتار، کمرویی، خجالت زدگی، و یا ترس دارند. این گونه رفتارها اغلب طبیعی است. با گذشت زمان و دوران تحول ذهنی به فراموشی سپرده می شوند، البته در رفتار درمانی باید کودک را دید. با او و والدینش صحبت کرد تا ترس و یا سایر مشکلات رفتاری او را ریشه […]

برخی از بچه ها دشواری رفتار، کمرویی، خجالت زدگی، و یا ترس دارند. این گونه رفتارها اغلب طبیعی است. با گذشت زمان و دوران تحول ذهنی به فراموشی سپرده می شوند، البته در رفتار درمانی باید کودک را دید. با او و والدینش صحبت کرد تا ترس و یا سایر مشکلات رفتاری او را ریشه یابی کرد، زیرا ممکن است تصویرهایی واقعی از برخورد با یک غریبه در گذشته باعث یک نوع احساس ناایمنی در ایشان شده باشد.

 

برای رفتار کودک‌تان دو دلیل روانشناختی می‌توان برشمرد که یکی می تواند مراقبت های شدیدی باشد که پدر و مادر و یا سایر افراد بزرگسال خانه بر کودک اعمال می کنند. کودکی که تحت مراقبت های وسواس گونه شدید قرار می‌گیرد، اعتماد به نفس و خود باوری ندارد. والدینی که در نجاست و طهارت کودک،طرز لباس پوشیدن او وسواس بسیار به خرج می دهند،کودک خود را نامتکی به خود بار می‌آورند. او همیشه هراس دارد که دیگران کار او را ناقص ارزیابی کنند. او را مورد سرزنش قرار دهند.

 

دلیل دیگر: شعاع فعالیت های اجتماعی کودک محدود و یا تک فرزند یا فاصلۀ بین فرزندان زیاد بوده، باعث شده که فرآیند اجتماعی شدن کودک کند شود. در این جنبه از سایر همسالان خود عقب تر باشد. وقتی وارد اجتماعی گسترده تر از خانه می شود، نمی تواند با محیط جدید تعامل درستی داشته باشد. پس اجازه دهید که بچه با سایرین بازی کند. هیچ گاه دخالت نزدیک در رفتار او با سایر بچه ها نکنید. بگذارید خودش با تجربه و آزمایش و خطا با دوستان خود به وفاق برسد مثلا تا اختلاف کوچکی با یکی پیدا کرد، او را به داخل خانه برنگردانید.

 

پیشنهاد:

کم کم کودک خود را آماده سازید تا به مهد و یا مراکز پیش دبستانی برود، زیرا شرکت در این گونه مراکز روند اجتماعی شدن کودک را تسریع می بخشد. عقب ماندگی های احتمالی او را در این ناحیه جبران می کند.

 

پیشنهاد بعدی ما آموزش تدریجی چگونگی رفتار با غریبه ها به کودک است. او را از غریبه ها نترسانید و نگویید که با غریبه ها صحبت نکن و جواب شان را نده و نگاه به آن ها نکن، زیرا این توصیه ها باعث ترس بی مورد کودک از غریبه ها می شود، مثلا بگویید که به غریبه ها سلام کن اما چیزی از آن ها نگیر. او را تشویق کنید که رفتاری دوستانه با سایرین داشته باشد. با احترام به غریبه ها برای او الگوی رفتار دوستانه باشید.

 

در مورد چسبیدن کودک‌تان به شما در پارک و سایر مکان های عمومی نیز پیشنهاد می‌شود که گاهی کودک‌تان را تنها بگذارید. در یک برنامه ریزی نظام مند سعی کنید فاصله خودتان را از نظر فیزیکی به تدریج بیش تر کنید. با صدای اطمینان بخش خود احساس ایمنی را به ایشان القا کنید. او را برای چند ساعت پیش کس دیگر بگذارید. گاهی با کودک خود قایم با شک بازی کنید. به کودک اطمینان دهید که باز می‌گردید. کودک را برای دوری از خود آماده کنید.

 

وقتی کودک دوری از شما را پذیرفت، او را تشویق کنید. لازم است که کودک گاهی دور از شما و گاهی نزدیک شما باشد. وقتی کودک‌تان به شما می چسبد، عصبانی نشوید. سعی کنید او را به دور شدن چند قدم از خود تشویق کنید. در پارک به او بگویید: پیش آن درخت برو و به پیش من برگرد، تا ببینم بزرگ شده ای یا نه.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما