جولای 24
بازدید : 1066
نظرات : بدون دیدگاه
تربیت خشن!

خشونت عوارض بسیار وسیعی را بر رشد و تکامل کودک دارد. یکی از مهم ترین پیامدهای آن، ایجاد حس ناامنی است. ما برای یک زندگی خوب نیاز به احساس امنیت داریم. وقتی کودکان را با خشونت روبه رو می کنیم یا کتک می زنیم، آن ها حس امنیت را از دست داده و نسبت به […]

خشونت عوارض بسیار وسیعی را بر رشد و تکامل کودک دارد. یکی از مهم ترین پیامدهای آن، ایجاد حس ناامنی است. ما برای یک زندگی خوب نیاز به احساس امنیت داریم. وقتی کودکان را با خشونت روبه رو می کنیم یا کتک می زنیم، آن ها حس امنیت را از دست داده و نسبت به دنیای اطراف بدبین و بدگمان می شوند. حس می کنند این دنیا به آن ها آزار می رساند. بسته به شدت خشونت ها کودکان غیر از مشکلات جسمانی که پیدا می کنند روح و روان آن ها هم تحت تاثیر قرار می گیرد.

 

زمانی که ما کودک را با خشونت آزار می دهیم، وی با شناخت محدودی که از دنیا دارد، خشونت را تهدید حیاتی خود می داند و دچار اضطراب شدید می شود. مشکل دیگری که پیش می آید، تاثیر گذاشتن خشونت بر هویت کودکان است. خشونت راه آگاه کردن کودکان نیست. برای آگاه کردن کودکان روش های بهتری وجود دارد. در درجه اول می توان اجازه داد کودک با عواقب کار خود روبه رو شود. در مواردی که امکان تجربه کردن وجود دارد اجازه دهید که تجربه کند تا عواقب کار خود را ببیند.

 

استفاده از تشویق عمل عکسی است؛ مثلا اگر کودک شما فحش می دهد، بهترین کار این است که برای رفتار های خوب مانند سلام کردن او نمره مثبتی در نظر بگیرید و برای هر ۵ نمره مثبت یک تشویق تعیین کنید. البته تشویق هم انواع دارد. تشویق های فعالیتی بهترین نوع تشویق هستند؛ برای مثال می توانید همراه او بازی کرده یا کیک درست کنید. نمرۀ منفی دادن به کار غلط وی و محرومیت کودک از برخی کارها باعث می شود، تلاش کند کار سپرده شده را انجام دهد که به تدریج این کار برای او تبدیل به عادت می شود.

 

 

پینوشت: در شرایط روحی خاص مثل عصبانیت تربیت کردن نتیجه عکس دارد و ممکن است نتیجه مطلوب حاصل نشود. این نهی از تأدیب به این خاطر است. منظور از ادب همان تربیت است.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما