با توجه به روایت امام صادق علیه السلام:
شخصی از امام صادق علیه السلام پرسید حدّ حُسن خُلق چیست؟ امام (ع) فرمود: «فروتنی کنی، سخنت را [برای دیگران] گوارا کنی و با برادرت به خوش‌رویی برخورد کنی» ( الکافی، ج۲، ص۱۰۳).

پس یکی از ویژگی های فرد خوش اخلاق این است که سخنش برای دیگران گوارا باشد. با توجه به این حدیث، یکی از اصلی‎ترین عناصری که در ارتباط معمان با متربیان (دانش آموزان) اثر گذار است، طرز حرف زدن با دانش آموزان است.

• در صحبت کردن و سخن گفتن سه عنصر اساسی وجود دارد:

الف) واژه‎ها
ب) لحن
ج) میزان بلندی و آرامی صدا

• مواردی عملیاتی در برخورد با دانش آموزان

۱. در حرف زدن حتی درس دادن، حتما از واژه های محبتی استفاده کنید.

۲. استفاده از اسم کوچک دانش آموزان.  دانش آموزان معمولا خیلی دوست دارند که معلمان آن ها را با اسم کوچک صدا بزنند.

۳. واژه هایی که بار سرزنش و تحقیر را به دانش آموزان انتقال می دهد خیلی خطرناک است. دانش آموزان از معلمانی که آن ها را تحقیر یا سرزنش می کنند فراری هستند.

۴. از گفتن حرفایی که باعث می شود دانش آموزان دیگر به یک دانش آموز بخندند جدا پرهیز کنید.

۵.  لحن مهربانانه را تمرین کنید. بعضی از ماها بدون این که انتخاب کنیم،‌ لحنمان یا خنثی است و یا خشن. حتی در تدریس درس های جدی وقتی لحن و آهنگ حرف زدن مهربانانه است خیلی در روحیه ی دانش آموزان تأثیرگذار است. گاهی واژه ها مهربانانه هستند ولی لحن به قدری خشک و رسمی است که مهربانی واژه ها را نمی تواند به مخاطب منتقل کند.

۶. در مؤاخذۀ‌ بچه ها هم استفاده از لحن مهربان در مراحل اول خیلی مؤثر است. اگر اثر نکرد در مراحل بعدی از لحن جدی و خنثی استفاده کنید.

۷. استفاده از لحن خشن رو واقعا نمی شود به این راحتی برای معلمان تجویز کرد. خیلی باید کار دانش آموز زشت باشد و مراحل تذکر رو یکی یکی برای پیاده کرده باشیم تا بشود یک مقدار استفاده از لحن خشن رو توصیه کرد؛‌ به ویژه توی دورۀ‌ متوسطه که دانش آموزان علاوه بر غروری که دارند خیلی هم از لحن های خشن (داد و هوار) نمی ترسند. برخوردهای خشن بیشتر از این که تأثیر تربیتی داشته باشند،‌ به جسورتر شدن دانش آموزان و دور شدن آنها از معلم کمک می کند.

۸. بالا و پایین بردن صدا اگر برای پرهیز از ایجاد آهنگ یکنواخت در حرف زدن باشد خوب است؛ اما اگر نشانه ی عصبانیت باشد،‌ قدرت دافعۀ‌ زیادی دارد.