یکی از اصلیترین دغدغه والدین تربیت فرزندانشان است و برای این امر بسیار تلاش میکنند و میتوان گفت که غصه اصلی بسیاری از آنان نیز همین است. بسیاری افراد فکر میکنند که تنها تلاش و دلسوزی مجدانه آنهاست که موجب میشود فرزندانشان اصلاح شوند درحالیکه حقیقت این نیست، درست است که مراقبت والدین عاملی مهم […]
یکی از اصلیترین دغدغه والدین تربیت فرزندانشان است و برای این امر بسیار تلاش میکنند و میتوان گفت که غصه اصلی بسیاری از آنان نیز همین است. بسیاری افراد فکر میکنند که تنها تلاش و دلسوزی مجدانه آنهاست که موجب میشود فرزندانشان اصلاح شوند درحالیکه حقیقت این نیست، درست است که مراقبت والدین عاملی مهم و تأثیرگذار است اما حقیقت امر آن است که اصل و عامل اصلی تربیت انسانها اراده الهی است و اگر فضل و رحمت الهی به تربیت فردی تعلق بگیرد، همین امر موجب اصلاح امور او میشود که فرمود:
﴿ لَوْ لا فَضْلُ اَللّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ ما زَکى مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَداً وَ لکِنَّ اَللّهَ یُزَکِّی مَنْ یَشاءُ وَ اَللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴾
اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، هرگز احدی از شما [از عقاید باطل و اعمال و اخلاق ناپسند] پاک نمیشد، ولی خدا هر که را بخواهد پاک میکند؛ و خدا شنوا و داناست. (سوره نور، آیه ۲۱)
بر این اساس هنر این است که اسرار و رازهای داخل شدن در تحت تربیت الهی را دریابیم تا با آن رمزها داخل در تربیت الهی شویم، اگر به این امور دقت شود نه تنها خود ماتحت تربیت الهی قرار میگیریم بلکه نسل و ذریه ما نیز در این امر داخل میشوند و مورد عنایت الهی قرار میگیرند که در مورد امر اول که تربیت خود انسان باشد.
رسول اکرم صلیالله علیه و آله فرمود:
خداوند عزّوجلّ فرماید: هرگاه دل بنده ام را بنگرم و دریابم که از روى اخلاص و براى خشنودى من طاعتم را بهجا مى آورد، اصلاح و تربیت او را خود به عهده گیرم.
و بر امر دوم که تربیت فرزندان انسان باشد داستان حضرت خضر علیهالسلام بر اصلاح دارایی دو یتیم که در سوره کهف مذکور است دلالت دارد که علت آن را صالح بودن پدر آن دو فرزند شمرده است:
﴿أَمَّا اَلْجِدارُ فَکانَ لِغُلامَیْنِ یَتِیمَیْنِ فِی اَلْمَدِینَهِ وَ کانَ تَحْتَهُ کَنْزٌ لَهُما وَ کانَ أَبُوهُما صالِحاً فَأَرادَ رَبُّکَ أَنْ یَبْلُغا أَشُدَّهُما وَ یَسْتَخْرِجا کَنزَهُما رَحْمَهً مِنْ رَبِّکَ﴾ اما آن دیوار از دو نوجوان یتیم در این شهر بود، وزیرش گنجی متعلق به آن دو قرار داشت و پدرشان مردی شایسته بود، پس پروردگارت خواست که آن دو یتیم به حد رشد رسند و گنجشان را به سبب مِهر [ی که] پروردگارت [به آن دو] داشت بیرون آورند. (سوره کهف، آیه ۸۲)
پس باید خدا را باور کرد و خود و اهلو عیال خود را به او بسپاریم و با گوش سپردن به اوامر او خود را در جاذبه ربوبیاش داخل کنیم.