دوران بارداری دوران بسیار حساس و پرمسئولیتی است. کودک در رَحِم از خون مادر و غذای او تغذیه می کند. از یک سو باید به پاک و حلال بودن غذا حساس باشد و از سوی دیگر غذای مادر باید به طوری غنی و کامل باشد که هم احتیاجات غذایی بدن خودش را تأمین کند و هم غذاسازی برای فرزند نماید. این مسئله به قدری در نظر اسلام اهمیت داشته که به زنان باردار دستور داده که در صورت ضرر داشتن،روزه نگیرند. وضع تغذیه مادر در ایام بارداری حتی در اخلاق و مقدار هوش و استعداد کودک تأثیر فراوانی دارد, زیرا اعصاب و مغز کودک از غذای مادر درست می شود.

نطفه پدر و ژن هایی که به وسیله قانون وراثت از اجداد به کودک منتقل شده، در شخصیت جسمانی و روانی او اثر دارد، لیکن آینده این موجود زنده تا حدود زیادی در اختیار مادر است. رَحِم مادر محیط پرورش شخصیت فرزند است. گرچه کودک در رَحِم عضو رسمی بدن مادر نیست , اما از خون مادر و غذای او تغذیه می کند. غذای مادر باید به طوری غنی و کامل باشد که از یک طرف احتیاجات غذایی بدن خودش را تأمین کند و از طرف دیگر غذاسازی برای فرزند نماید. مراعات بهداشت و خوردن غذاهای مناسب و پرهیز از گناهان و خوردن غذاهای حلال و مقوی و مفید, در شیری که مادر به فرزند می دهد، و بالاخره روحیات، خُلقیات و همه نوع فعالیت های فکری، ذهنی، روحی و جسمی و بدنی پدر و مادر به ویژه مادر در رشد و ارتقای بچه یا نقطه مقابل آن مؤثر است. بنابراین:

۱- قلب خود را از بدبینی و سوء نیت نسبت به خدا و بندگانش پاک کنید.
۲- از کینه، بخل، حسد، بد اخلاقی و تند مزاجی و عصبانیت بی جا بپرهیزید.
۳- غذای خود را از مال حرام و شبه ناک و چشم و گوش و زبان خود را از آن چه خدا بر آن ها حرام ساخته، نگه دارید.
۴- از حرام خدا دور شوید، به واجبات عمل کنید.
۵- نمازهای واجب را در اول وقت به جا آورید.
۶- ماست و پنیر به علّت داشتن ویتامین و مخمرهای مخصوص مفید می باشند، ولی خوردن ماست ترش مفید نیست. پنیر مانده و کهنه هم لطفی ندارد. خوردن یک لیوان شیر همه روزه به هنگام صبحانه تقریباً ضروری است. جوانه گندم، سیرابی، شیردان، دل، قلوه و جگر بهترین منابع ویتامین های ب می باشند و مفید هستند. خوردن سبزی و مواد کلسیم دار و سیب و گلابی و انواع میوه ها بسیار مفید است.