فرض کنید خانه کاملا آرام است. شما تمام کارهای مربوط به کودک خود را انجام دادهاید. کودک شما تازه ناهار خورده، حمام کرده و بی هیچ مشکلی مشغول کار خودش است. به نظر میرسد این مناسبترین زمان است که گوشی را بردارید و کمی تلفنی صحبت کنید. اما میبینید که وسط گفت و گو، کودک […]
فرض کنید خانه کاملا آرام است. شما تمام کارهای مربوط به کودک خود را انجام دادهاید. کودک شما تازه ناهار خورده، حمام کرده و بی هیچ مشکلی مشغول کار خودش است. به نظر میرسد این مناسبترین زمان است که گوشی را بردارید و کمی تلفنی صحبت کنید. اما میبینید که وسط گفت و گو، کودک به پاهای شما آویزان شده، پیراهن شما را میکشد و نمیگذارد حرف بزنید.
این رفتار بچههایی که عموما مانع انجام کارها میشوند یا صحبت بزرگترها را قطع میکنند، واقعا آزار دهنده است و اگر جلوی آن گرفته نشود، با رشد کودک رشد کرده و حادتر میشود، اما اگر به فکر چاره باشید راههایی است که بتوانید این عادت را درکودک از بین ببرید.
.
واقعیت این است که وقتی کودک خردسال، حرف شما یا کارتان را قطع میکند هیچ قصد و نیت بدی ندارد بلکه راه بهتری غیر از این بلد نیست که به آن شیوه عمل کند. شما با خشم فریاد میزنید که ” بارها بهش گفتم باید صبر کنه تا نوبتش بشه. چطور نمیفهمه؟” در نظر داشته باشید که او واقعا متوجه نیست. مانند بسیاری از مشکلات دیگر که در رفتار خردسالان وجود دارد مثل دروغگویی، قشقرق به پا کردن، قطع کردن کلام و بسیاری کارهای نظیر آن فقط و فقط به ناپختگی کودک مربوط میشود. دلایل مختلفی وجود دارد که کودکان به این نوع رفتار عادت میکنند:
.
۱- کودکان بین ۳ تا ۵ سال کم کم کشف میکنند چیزهایی در زندگی بزرگترها وجود دارد که در زندگی آن ها نیست و بعضا کارهایی میکنند که آن ها اطلاعاتی در مورد آن ندارند و همین بی اطلاعی زمینه مداخلات وی را فراهم میسازد.
۲- گاهی اوقات کودک واقعا آنچه را که به او گفتهاید فراموش میکند. حافظه کوتاه مدت در این سنین تازه در حال شکل گیری است.
۳- کودکان این سن درک صحیحی از میزان اهمیت امور ندارند و در نظر آن ها کشیدن نقاشی یک گل یا مخفی کردن اسباب بازی اش توسط خواهر یا برادر بزرگترش آنقدر اهمیت دارد که به خاطر آن مثلا صحبت تلفنی شما را قطع کنند.
۴- گاهی اوقات هم کودک خردسال برای گفتن موضوعی آنقدر هیجان دارد که نمیتواند صبر کند.