واکنش به بیماری فرزند

معمولاً واکنش والدین در مورد بیماری فرزندشان کاملاً متفاوت می باشد. واکنشی نظیر گریه کردن، فریاد زدن، قابل فهم و کاملاً نرمال است اما بعضی  والدین نمی توانند احساسات خودشان را نشان دهند و در حقیقت از درون می گریند. ولی تمام این واکنش ها نشانه آن است که نزدیکان کودک در یک شرایط بسیار […]

معمولاً واکنش والدین در مورد بیماری فرزندشان کاملاً متفاوت می باشد. واکنشی نظیر گریه کردن، فریاد زدن، قابل فهم و کاملاً نرمال است اما بعضی  والدین نمی توانند احساسات خودشان را نشان دهند و در حقیقت از درون می گریند. ولی تمام این واکنش ها نشانه آن است که نزدیکان کودک در یک شرایط بسیار بحرانی به سر می برند و باید این دوران را پشت سر بگذارند. اما درست در همین لحظات و دوران است که کودک بیمار بی نهایت به کمک والدین نیاز دارد و شدیداً نسبت به احساسات و ترس والدین حساس می شود.

.

وقتی کودک احساس کند که والدینش نمی خواهند واقعیت بیماری او را بپذیرند، کودک سعی می کند آن ها را آرام کند و به همین دلیل در مورد ترس خودش حرفی نمی زند، که این خود باعث می شود که او احساس تنهایی عجیبی کند و نگرانی او افزایش یابد و فکر کند که بیماری او شدید تر از آن است که به او گفته شده است.

.

معمولاً اعلام تشخیص نهایی چنین بیماری در پایان یک سری معاینات و آزمایشات است، اما بعضی از والدین مایل اند که نظر یک متخصص دیگری را هم بدانند که البته این موضوع بسیار کمک کننده است زیرا باعث می شود که والدین واقعیت را بهتر بپذیرند و به روش های معالجه اطمینان کنند.

.

اگر دو پزشک در تشخیص بیماری هم عقیده باشند ولی والدین باز هم به دنبال نظر پزشک سوم بروند معنی آن این است که آن ها تشخیص را نپذیرفته اند و بدنبال پاسخی دیگر می گردند. تمام این جستجو ها تا زمانی که باعث وقت تلف کردن نباشد ایرادی ندارد. ولی متاسفانه در مورد بیماری سرطان زمانی را که والدین برای این جستجوها از دست می دهند یک بار روانی برای کودک بیمار است و شاید هم شانس معالجه او را تحت تاثیر قرار دهد. بسیاری از والدین از آینده ترس دارند از این که چه خواهد شد شاید فرزندشان را از دست بدهند. بعضی از آن ها عصبانیت خودشان را سر دیگران خالی می کنند، آن ها عصبانی هستند که چرا بیماری به موقع تشخیص داده نشده و تقصیر را بگردن پزشک یا خودشان می اندازند بعضی از والدین بر این باور هستند که بیماری فرزندشان به علت خطاها و اشتباهات آن هاست و خدا می خواهد آن ها را بدین طریق مجازات کند و به همین دلیل از احساس گناه رنج می برند.

.

پدر کودکی سرطانی می گوید:

من و همسرم نه تنها غمگین، عصبانی و دلسرد بودیم بلکه احساس گناه هم می کردیم، چون سرطان خیلی دیر تشخیص داده شده بود به همین دلیل دنبال نکاتی منفی در عمر دو ساله پسرمان می گشتیم دنبال یک نشانه یا علامت کوچک که شاید ما را خیلی زودتر متوجه بیماری سخت او می کرد. ولی متاسفانه چون نشانه های اولیه بیماری سرطان در کودکان تشابه زیادی با ناخوشی های معمولی کودکان دارد حتی بعضی مواقع برای خود پزشکان هم خیلی سخت هست که زود و به موقع سرطان را تشخیص دهند.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما