کودکان دبستانی آرام آرام به تفکر منطقی دست پیدا خواهند کرد. مشاهده بعضی از فیلم ها آن ها را خواهد ترساند زیرا ممکن است آن موضوع را به خود و اعضای خانواده نسبت دهند و این باعث می شود نگرانی آن ها افزایش یابد. از رسیدگی های تربیتی گرفته تا کمک به ابراز احساسات، یادآوری اقدامات امنیتی برای محافظت از آن ها در سطح جامعه و وارد کردن آن ها در امور خیریه و امداد رسانی به دیگران، اقداماتی هستند که برای ایجاد امنیت در کودکان پیش دبستانی باید اجرا شوند.

تأمین امنیت عاطفی کودکان هفت تا یازده ساله کار دشواری است. کودکان دبستانی از آنچه پیرامونشان می گذرد آگاه اند اما هنوز نحوه تفکرشان «همه یا هیچ» است آن ها در عقیده خود ثابت هستند، ترس های گوناگونی دارند و به سختی می توان آن ها را متقاعد کرد که اتفاقی برای عزیزانشان نخواهد افتاد. آن ها دائما فرضیاتی در ذهن خود می سازند که اغلب هم نادرست است.

آن ها واژه ها را می شناسند، اما توان سازگاری ندارند. معمولاً کودکان در این سن کم کم به نسبی بودن و مراتب امور و نیز علل چندگانۀ وقایع پی می برند. در سنین پایان دبستان است اگر والدین به خوبی عمل کرده باشند کودک می تواند به نسبی بودن امور و علل چند گانه وقایع پی ببرد. این کودکان از مواجهه با موضوع وحشتناک نمی توانند پی ببیند که این مسئله خیلی وحشتناک است یا تا حدی وحشتناک است یا کمی وحشتناک است در نتیجه هر ترسی برای آنها چون کوه جلوه می کند. باید به آن ها کمک کرد تا «نسبی بودن امور» و احتمالات و اینکه در رخ دادن یک اتفاق «چندین عامل» با هم مرتبط هستند را بیاموزند. باید والدین با صبر و حوصله به آن ها بیاموزند تا کم کم دلایل موجه را درک کنند و بدانند که برای روی دادن یک واقعه علل زیادی باید وجود داشته باشد. مثلا مشکلی که برای بقیه (زلزله) پیش آمده حتما برای ما اتفاق نخواهد افتاد و اگر اتفاق بیفتد کسانی یا سازمان هایی هستند که به ما کمک خواهند کرد.

وظیفۀ ما این است که در دراز مدت شرایط آرامش بخشی برای این کودکان فراهم کنیم تا بهتر بتوان به وضعیت تربیتی و رشد آنها رسیدگی کرد. کودکان هفت تا ده ساله هرچند که بعضی از جنبه های وقایع جاری را درک می کنند، اما نمی توانند مسائل را از بالا نگاه کنند و تمام زوایا را در نظر بگیرند. پس باید حوصله به خرج دهیم و به آن ها کمک کنیم تا کم کم دلایل موجه را درک کنند و بدانند که برای روی دادن یک واقعه، معمولاً علل زیادی باید وجود داشته باشد. به این ترتیب آن ها یکی از مهارت های مهم رشد را فرا می گیرند، مهارتی که در رویارویی با هر مسئله ای به آن نیاز خواهند داشت.