عشقی جسمی و روحی

هورمون شیردهی بر مغز مادر تاثیر می‌گذارد و منجر به علاقه به پرورش فرزند می‌شود. هورمون‌هایی که منجر به تحریک تولید شیر می‌شوند، با اثر در بخش خاصی از مغز مادر به ایجاد ارتباط بین وی و نوزاد کمک می‌کنند. سیگنال‌های هورمون پرولاکتین در مغز برای مادران نقش حیاتی و مهم برای پرورش کودک دارد. اما […]

هورمون شیردهی بر مغز مادر تاثیر می‌گذارد و منجر به علاقه به پرورش فرزند می‌شود. هورمون‌هایی که منجر به تحریک تولید شیر می‌شوند، با اثر در بخش خاصی از مغز مادر به ایجاد ارتباط بین وی و نوزاد کمک می‌کنند. سیگنال‌های هورمون پرولاکتین در مغز برای مادران نقش حیاتی و مهم برای پرورش کودک دارد. اما آیا این مدار مغزی می‌تواند عامل احساس خوب برای تشویق تغذیه با شیر مادر باشد. پرولاکتین هورمون محرک تولید شیر در پستانداران است. این هورمون می‌تواند نجات‌دهنده زندگی باشد و در حفظ و مراقبت از فرزند که تضمین بقای اوست، نقش داشته باشد. اختلال در توانایی پرولاکتین برای برقراری ارتباط در مغز می‌تواند مشکلاتی را در ارتباط مادر و فرزند ایجاد کند.

.

وابستگی کودک و مادر ارتباط عاطفی، روانی بسیار خاص و نزدیکی است که به دلیل تغذیه با شیر مادر بین مادر و فرزند ایجاد می‌شود. آثار این پیوند نزدیک و مستحکم، برای ده‌ها سال ادامه خواهد داشت و باعث ایثار و فداکاری‌های خارق‌العاده مادر می‌شود.
.
شاید واژه دلبستگی در نگاه اول واژه پیچیده ای به نظر نرسد زیرا درباره این واژه آن چه ابتدا به ذهن انسان خطور می کند، علاقه مندی و دوست داشتن است. این واژه به ویژه در مورد کودکان به مهر بین نوزاد و مادر اطلاق می شود که امری طبیعی و فطری است. اما واقعیت این است که دلبستگی، یکی از پیچیده ترین رفتارهای انسان است که در تعامل و واکنش با بسیاری دیگر از رفتارهای او شکل می گیرد.
.
دلبستگی کودک با مادر کلید ورود او به دنیای خارج و انسان های دیگر است و چنان که در سلسله مباحث مربوط به کودک ایمن در همین صفحه ذکر کردیم، دلبستگی در هر یک از کودکان، افراد بزرگسال متفاوتی می سازد که در خوش بینی یا بدبینی به زندگی اعتماد یا بی اعتمادی به محیط و دیگران، خود را نشان می دهد.

.

دلبستگی در واقع پیوند عاطفی بین مادر و کودک است که از بدو تولد شروع می شود. این دلبستگی برای مادر جنبه عاطفی و برای نوزاد جنبه تکاملی دارد. در واقع آن چه کودک را به سوی مادر می کشاند، نیاز به بقا و حفظ زندگی است که به صورت فطری در او قرار داده شده است.
نوزاد از همان بدو تولد با یک سری توانمندی ها به دنیا می آید که ما به عنوان «بازتاب» از آن نام می بریم. بازتاب در واقع رفتار واکنشی نوزاد به محیط پیرامون است. اگر کف پای یک نوزاد را در بدو تولد لمس کنید، انگشتانش را جمع می کند یا با لمس گوشه دهانش می بینید که دهانش را باز می کند و به حالت شیر خوردن دنبال چیزی می گردد.
.
او با کوچک ترین احساس ناراحتی گریه می کند، او در واقع با این رفتارهای واکنشی قادر است نیازهایش را بیان کند و هر آن چه می خواهد از مادر دریافت کند. این بازتاب ها جنبه تکاملی دارد و در روند رشد و تکامل یک کودک باید وجود داشته باشد.
خوب است بدانید مرحله اول دلبستگی که از تولد تا ۳ ماهگی رخ می دهد شامل همین رفتارها و بازتاب هاست و در واقع تلاش نوزاد برای جلب توجه مادر است. این رفتارها تا ۳ ماهگی غیراختیاری است و نوزاد خودش این رفتارها را انتخاب نمی کند بلکه به صورت ناخودآگاه بروز می یابد. چنگ زدن، گریه کردن، واکنش های صورت در مواجهه با مادر و… تا ۳ ماهگی ادامه دارد و پس از آن رفتارهای کودک اجتماعی می شود. لبخند زدن یکی از این رفتارهاست که سبب علاقه مندی بیشتر مادر به کودک می شود.

نویسنده این مطلب :

فرزند پرتال

به اشتراک بگذارید :

دیدگاه شما