امیرالمومنین حضرت علی (ع): «هر کسی که سخنش افزایش یافت، اشتباهات او نیز فزونی خواهد یافت و هر کس خطایش افزایش یافت، حیایش کم می گردد و هرکس حیایش کم شد، تقوایش کم می شود و کسی که تقوایش کم شود، دلش میمیرد و هر کس قلبش مرد، به دوزخ وارد خواهد شد.»
با مردم چگونه «رابطه کلامی» بر قرار کنیم؟
آغاز سخنان چگونه باشد که جذاب باشد؟
لحن گفتار، چه تاثیری بر مخاطب ما می گذارد؟
کلام، در چه صورت بر دل ها می نشیند و مقبول طبع قرار می گیرد؟
اصلا درباره چه چیز هایی باید سخن گفت و از چه گفتاری و چگونه گفتاری باید پرهیز کرد؟
چه روشی بر محبت و محبوبیت می افزاید و چه شیوه ای ایجاد تنفر می کند؟
این ها همه، سؤال هایی است که به «ادب و آداب گفتار» مربوط می شود و شیوه های کامیابی در کلام را باید آموخت، تا از طریق رابطه گفتاری، هم دانسته ها و خواسته های خویش را بهتر بیان کرد، هم بر دیگران تاثیر مثبت گذاشت و هم کلام را پل ارتباطی با دیگران ساخت.
- برخی «پرحرف» اند.
«حرافی»، گاهی هم سر از «وراجی» در می آورد. اگر از پرحرفی دیگران خسته می شوید، لابد دیگران هم از پرچانگی شما دچار خستگی می شوند و به ستوه می آیند. پس، باید از تکرار ملال آور و پرحرفی آزار دهنده پرهیز کرد و ظرفیت طرف و اشتیاقش را برای شنیدن در نظر گرفت.
برای شروع…
- علت و ریشه‌ی پرحرفی را پیدا کنید.
- ببینید در مقابل چه افرادی یا در چه موقعیت‌هایی بیشتر حرف می‌زنید، تا علت را بهتر بفهمید.
- با شناخت زمان‌هایی که پرحرف می‌شوید، می‌توانید رفتارتان را کنترل کنید.
- سعی کنید با کمک آزمون‌ها و مشاوره‌های روان‌شناسی، الگوی رفتاری‌تان را پیدا کنید و خود را بهتر بشناسید.
نویسنده این مطلب :
