در سیره امامان معصوم (ع) نیز اگر کسی از داشتن فرزند دختر احساس ناخشنودی می کرد، آن بزرگواران با آنان برخورد می کردند و سعی داشتند تا رسوبات جاهلی را از ذهن آنان پاک کنند. گاه میشد که افرادی از امامان (ع) برای داشتن فرزند پسر دعایی طلب می کردند، امّا معصومان (ع) دختر را برای آنان می پسندیدند.

در حدیثی آمده است، یحیی بن زکریا – از اصحاب امام هادی (ع) – نامه ای به آن حضرت نوشت و عرض کرد:

همسرم باردار است، دعا کن خداوند پسری روزی ام گرداند! امام (ع) در پاسخ او نوشت: «چه بسا دختری که از پسر بهتر است.» در تاریخ می خوانیم که گاه برخی از پیامبران، از خداوند درخواست فرزند دختر می کردند تا از رأفت و دلسوزی او بهره مند شوند.

به عنوان مثال حضرت ابراهیم (ع) از خداوند تقاضا کرد به وی دختری عنایت فرماید تا بعد از مرگش برای او گریه کند.