درک فطری وفای به عهد مانند بذری است که حضرت حق در زمین دل کودک افشانده است. روش های صحیح پدر و مادر به منزله آبیاری و پرورش این بذر است. اگر کودک را در عهد و پیمان فریب ندهند و عملاً به وعده های خود وفادار باشند، بذر فطرت در نهاد کودک تقویت می شود و این سجیه انسانی در دل او ریشه می کند، به عهد خود پای بند و وفادار میگردد و هرگز به فکر پیمان شکنی نمی افتد.

خانواده به منزله اولین مدرسه تربیت کودک است و ایجاد شرایط مساعد در محیط خانواده به عهده پدر و مادر است. کودکان را طوری پرورش داد که از اول زندگی، وفای به عهد را از وظایف قطعی و غیر قابل اجتناب خود بدانند. نه تنها عملاً عهد شکنی نکنند، بلکه این فکر شوم هرگز در خاطر آن ها خطور ننماید. این قسم تربیت تنها در محیط پاک و بی آلایش زندگی برای کودک تأمین می شود. بر پدر متمکّن لازم است مصارف غذا و لباس و مسکن فرزندان خود را بپردازد و زندگی آنان را تأمین نماید. اداره زندگی کودکان و حفظ آبرو و شخصیت آنان برعهده پدر است.