يکی‌ از دغدغه ‌های‌ جدی والدين‌ در دوران‌ کنونی ما افزايش‌ فرزندانی ناصالح‌ و بزه‌کار در خانواده‌ ها می باشد. بعضاً اتفاق‌ می افتد که‌ وقتی به‌ درد دل‌ والدين‌ گوش‌ می دهيم‌ در زمينه‌های مختلفی از فرزندان‌ خود گله‌ میکنند و ناراضی ميباشند.

رفتار های نابهنجار اجتماعی اخلاقی و دينی که‌ از برخی پسران‌ و دختران‌ سرمیزند و دل‌ پدران‌ و مادران‌ را سخت‌ می آزارد تا آن‌ جا که‌ آن‌ها را به‌ يافتن‌ پاسخی به‌ اين‌ سؤال‌ وا می دارد که‌: مگر چه‌عمل‌ اشتباهی از ما سرزده‌ بود که‌ سزاوار داشتن‌ چنين‌ فرزند ناباب‌ و ناصالحی باشيم‌.

عوامل‌ مؤثر در تربيت‌ چند مسئله‌ می‌باشد:

1ـ وراثت‌
2ـ محيط
3ـ اراده‌
4ـ دوستان‌ و هم‌سالان‌

آن‌چه‌ در جامعه ی کنونی‌ ما بيش‌تر مورد غفلت‌ قرار گرفته‌ است‌ و تا حدودی‌ باعث‌ می‌شود که‌ پدر و مادر خود با دستان‌ خود تيشه‌ بر ريشۀ‌ امن‌ خانواده‌ بزنند لقمۀ ‌حرام‌ و يا به‌ عبارتی‌ کلی‌تر حرام‌ خوری‌ است‌. ديدگاه‌ خود را نسبت‌ به‌ حق‌ الناس‌ قدری‌ گسترش‌ دهيم‌ به‌ اين‌ مهم‌ دست‌ می‌يابيم‌ که‌ در اشکال‌ مختلف‌ آن‌ رشوه‌خواری، رباخواری‌، احتکار، کم‌ کاری‌، گران‌فروشی‌ و… تنها بخشی‌ از حق‌ الناس‌ است‌ که‌ پايمال‌ شده‌ است.

در اسلام‌ بذل‌ و انفاق‌ اموال‌ بر دو گونه‌ است‌:
1ـ انفاق‌های‌ واجب‌ که‌ عبارتند از: زکات‌، خمس‌ انفاق‌ بر خانواده‌.

2ـ انفاق‌هاي‌ مستحب‌ که‌ عبارتند از: صدقه، محبت‌، هديه‌، ميهمانی، قرض‌ دادن‌ و…

فرزند ناصالح نه تنها خویشتن خود را گم نموده و گوهر بندگی و انسانیت خویش را از دست می دهد، كه گاهی ممكن است پدر صالح و شایسته را به انسانی ناصالح مبدل گرداند. امام علی (ع) درباره زبیر فرمود: پیوسته زبیر مردی از ما اهلبیت (ع) بود تا اینكه فرزند شوم و ناخلف او عبدالله بزرگ شد و او را از ما جدا كرد.