تولید هویت و شناخت ارزشهای زندگی از دوران نوجوانی شروع میشود و تا اواخر جوانی ادامه دارد. پدر و مادرها خود را موظف به شریک قرار دادن در شناخت و تعیین هدف فرزند خود میدانند و با نصیحتها و پند دادن سعی در راهنمایی فرزند خود میکنند. پند و نصیحت در نظامهای خانوادگی ایرانی بیشتر […]
تولید هویت و شناخت ارزشهای زندگی از دوران نوجوانی شروع میشود و تا اواخر جوانی ادامه دارد.
پدر و مادرها خود را موظف به شریک قرار دادن در شناخت و تعیین هدف فرزند خود میدانند و با نصیحتها و پند دادن سعی در راهنمایی فرزند خود میکنند.
پند و نصیحت در نظامهای خانوادگی ایرانی بیشتر نمایان است و ابعاد مختلفی را دربر میگیرد، بعضی از نصایح جهت آمادهسازی فرزند برای زندگی مناسب است و در پایان سبب رشد اجتماعی او میشود ولی برخی دیگر با روشهای غیرمتعارف فرزند را از انتخاب مناسب باز میدارد.
برای تأثیر پذیرتر شدن پندهای والدین در فرزندان، باید سعی کرد به صورت پنهانی و خارج از جمع، فرزند را نصحت کنند و با در نظر گرفتن شرایط سنی کودک خویش خصوصیات اخلاقی او را مورد حمله کلامی قرار ندهد.
وقتی پندهای والدین همراه با سرزنش، دستور، هشدار، تهدید و حتی پر از القاب نامناسب باشد فرزندان با رفتار مقابلهای سعی در دفع نصیحت میکنند و با لجبازی تمام شروع به مخالفت با سرپرست یا احساسات خودد را سرکوب خواهند کرد.
نصیحت و موعظه یکی از روشهای تربیتی فرزندان است اما باید حساب شده و با سازماندهی انجام شود و البته پذیرش نصیحت، گام اول در راهنمایی فرزندان است.