پیشگیری از آسیب های اجتماعی و رفتارهای پرخطر در مدارس به ویژه برای نوجوانان در معرض خطر نیاز به پیش نیازهای خاصی دارد که از ضروری ترین آن ها مداخلات ویژه دانش آموزان در معرض خطر و تدوین نقشه خطرپذیری مدارس است. در گروه سنی کودک و نوجوان، مهمترین آسیب اجتماعی، رفتارهای پرخطر است، […]
پیشگیری از آسیب های اجتماعی و رفتارهای پرخطر در مدارس به ویژه برای نوجوانان در معرض خطر نیاز به پیش نیازهای خاصی دارد که از ضروری ترین آن ها مداخلات ویژه دانش آموزان در معرض خطر و تدوین نقشه خطرپذیری مدارس است.
در گروه سنی کودک و نوجوان، مهمترین آسیب اجتماعی، رفتارهای پرخطر است، وقتی در این گروه سنی از آسیب های اجتماعی صحبت می کنیم، باید مصادیق خطر پذیری از قبیل گرایش به دخانیات، خودکشی، خشونت و همچنین مصرف مواد را یادآوری کنیم، البته این مصرف مواد لزوماً شامل مصرف مواد مخدر نیست و می تواند مصرف داروها را نیز شامل شود.
در مورد آسیب های اجتماعی دسته بندی های مختلفی وجود دارد، آسیب های اجتماعی را در زمینه های رفتارهای پرخطر، بزهکاری، اختلال های خانوادگی، آسیب های نوپدید و انواع دیگری تقسیم بندی می کنند. در آموزش و پرورش در گروه سنی کودک و نوجوان، مهمترین آسیب اجتماعی را رفتارهای پرخطر می دانیم، زیرا این گروه سنی یعنی کودک و به ویژه نوجوان ویژگی هایی همچون دوره بلوغ و هیجانات دارند که مربوط به سن آن ها می شود.
در کنار آثار سوء آسیبهای اجتماعی برای فرد، تبعات سرایت و نفوذ در جامعه همسالان نیز او را تهدید میکند؛ پیامدهای فراگیری که به دلیل موقعیت و ذات احساسی بودن نوجوانان و جوانان و دور بودن از جنبههای منطقی و عقلانی در ابتلا و گسترش آسیبهای اجتماعی بسیار مؤثر است.
داستان آسیبهای اجتماعی در هر دوره از زمان دارای ویژگیهای خاص خود است، اما برخی از وجوه این آسیبها تقریباً در همه دورهها یکسان بوده است. ترک تحصیل، اعتیاد به مواد مخدر، کشیدن سیگار، قلیان، سرقت، روابط ناسالم دختر و پسر و پدیدههای نوظهور اعتیاد به شبکههای اجتماعی و اینترنت از جمله آسیبهای مبتلابه جامعه نوجوان و جوان ماست.
جامعه دانشآموزی به دلیل قرابت سنی و نزدیکی و ارتباط منظم آن ها با یکدیگر و در مقابل، تقابل فرهنگی خانوادهها با توجه به وجود خرده فرهنگهای حاکم بر ساختار آن، باعث شده است که در صورت عدم کنترل صحیح و هدایت درست از جانب متولیان تعلیم و تربیت، زمینه رشد نامطلوب کجرویهای اجتماعی را به وجود آورد.
تا آنجا که بسیاری از افراد بزهکار ریشه اعمال ناپسند خود را در دوران مدرسه و دوستان همکلاسی عنوان میکنند. در مقابل اگر دانشآموزان در برابر آسیبهای اجتماعی با پرهیز از برخورد منفعلانه با آگاهی و بصیرت کافی به زوایای پیدا و پنهان آن، قدمهای همراه با شناختی بردارند به خوبی میتوانند به صراط مستقیم رهنمون شوند، مراحلی که معلمان و مربیان تربیتی سکاندار و منادیان آن بوده و خانواده نیز نقش مکمل دارد. نقش مدرسه بسیار مهمتر از خانه است؛ چرا که بیشتر عمر ما در مدرسه میگذرد و اگر مدرسه خوب باشد جامعه خوب میشود، زیرا بچه ها در مدرسه با دوستان خود در ارتباط اند و روابط اجتماعی آن ها رو به گسترش است.